Alarm, Alarm!

Kreienlarm in unsen Goorn

vun Antje Heßler

Wat weer blots in Navers Goorn los? In den hööchsten Boom seten an de twintig Krein. Se flögen vun een Boom up den annern un möken dorbi en groot Geschrei. Dor müss ik doch mal nakieken. Glieks flöög de ganze Swarm hoch un sett sik up den Boom dorneven. Worüm weern de Krein blots so narrsch un möken solchen Larm? Dat weer doch sünst nich so!

Verstärkung kümmt — mehr Kreien!

Aver worüm...

...düsse Volksversammeln?!

Dor klingel dat an mien Huusdöör. Mien Naversch geev mi to weten: "In der höchsten Tanne im Garten sitzt ein Uhu!"

Söökspeel: Woisserdenn?

Oh, oh! Oppass, Oppass!

Mit Kieker un Knipskassen güngen wi tohoop in unsen Goorn. Dat müssen wi doch sehn. Wohrhaftig seet in de höchste Dann en Uhu (Schuufuu). Dorüm de Larm vun de Krein un ok vun de Ringelduven! De weern in de Twischentied ok noch ankamen.

De Duven...

...haalt ok noch Verstärkung!

Allens vunwegen em! Orr ehr?

De Uhu is de gröttste Fiend bi Dag vun Krein un Duven. Dorbi jaagt de Uhu normaal bloots bi Nacht un in de Dämmerstünn — de sprickwöörtliche "Ulenflucht", wenn nämlich de Ulen fleegt. Se fleegt unhörbor — wirklich un wohraftig unhörbor. Ehr Feddern hett de Evolution so fien gestalt', dat se de Luft nich mehr to'n Klingen un Swingen bringt — nix ruust un suust mehr, gor nix. Un wieldat dat al duuster is, sünd se ok nich to sehn. Reinweg Phantome. Dorwegen verjaagt wi uns ok jümmers, wenn wi in de Ulenflucht spazeeren gaht un miteens en Schadden an uns' Kopp vörbihuscht...

De Uhu is gaaanz nüsselig, kriggt knapp de Ogen op...

...un will nix as bloots sien Roh!

Den Dag verdämmert, verpennt orr verbummelt de Ulen borgen in hoge Bööm, so as uns' Uhu hier. Man bloots in de Tied, wenn se ehr Lütten fodern mööt, jaagt de Ulen ok bi Dag. Dat lohnt sik för ehr aver nich so, wieldat ehr Foderdeerten de Uhus denn ja sehn köönt. De besünnere Vördeel is perdü. Man liekers weet de Duven un Kreien, dat düsse Vagel ehr Fiend is, un hisst un hasst em, dat dat en Aart hett.

"Jo! De Uhu mutt weg! So seggt wi all!"

Unsen Naver söch nu de Dann mit sien Kieker na den Uhu af. Endlich harr he den Dannentelgen funnen, nehm de Uhu sik daalsett harr. Nu müssen wi all den Uhu bewunnern. So'n Vagel weer noch nich in unsen Goorn kamen. De Uhu plier uns mit sien Ogen an, as wenn he seggen wull: "Wat maakt juuch för en Gewees üm enen Uhu!"

Naver un Naversche warrt dat to koolt

"Schiet! Wi kriggt em nich weg! Ik geev op!"

Nadem jedeen en godes Bild in'n Knipskassen harr, güngen all wedder na Huus. Uns Hannen weern ok so kolt worrn, den Kieker kunnen wi bald nich mehr hollen. De Uhu slööp nu sachs, un ok bi de Vagelwelt weer wedder Rooh inkehrt.