An den Yachthaven vun de Traav weer Futtertiet! De Sünn stünn al teemlich deep. De lütten Möwengössel lepen an dat Över vun de Traav hin un her un repen na de Öllern. De flögen mit groot Geschrei deep in'n Sturzflug över uns Köpp. Wi müssen uppassen, dat se uns nich ümflögen!

"Mama! Papa!", röppt dat Lütte

Papa kümmert sik!

De Öllern söchen vörher na Muscheln un allerhand lütt Getier för ehr Kinner. De harrn bannig Hunger. De eersten Lütten probeern al mal ehr Flünken un versöchen to flegen. Aver dat klapp noch nich. Se müssen noch düchtig wassen — besünners de Flünken sünd in düt Öller noch korte Stummelchen.

Nich aver so bi de Groten! Dat sünd drieste Floog-Virtuosen. Wi müssen richtig uppassen. De groten Möwen weern bannig frech. Uns Kleder kregen Andenken mit Möwenschiet verpasst. To Huus heff ik eerstmal mien Kledaasch wedder rein maakt.

Langsaam warrt de Jungmööw grötter un mehr möwenförmig as kugelförmig

Mal kieken, ob dat Water ok natt is!

Uns' heimische Silbermöwen sünd heel soziale Vagels, de in lose Gruppen bröödt, so nöömte Kolonien. De Jungvagels leevt dree, veer, mehrst fief Johr in de lose Möwensellschap, ehrdat se mannbor warrt un bröödt. Se hebbt also en echte Jöögd un Pubertät. Wenn se sik denn poort, söcht sik de Möwendeern ehrn Möwerich ut. Denn blievt se tomehrst johrenlang, faken leevlang mit ehrn Partner tosamen. De Poore findt sik al in'n Winter tosamen.

De Jungmööw warrt grötter un dat Fedderkleed glatter,
aver de Olen kümmert sik noch lang

Müll to ünnersöken, dat liggt Möwen in't Bloot!

Wenn se köönt, buut de Möwen ehr Nester ok ünner Planten, avers an de See gifft dat ja nich so veel Schuul. Dorwegen sünd de Eier un ok de Jungvagels, de na etwa een Maand sluppt, heel unopfällig, dat se nich vun Roofvagels opfunnen warrt. Se bruukt noch een, twee Maanden, bit se flügge warrt. So lang kümmert sik de Olen leeftallig üm se. Dat schient, as harrn de Möwen en ganz depes Familiengeföhl un en egen Charakter. Dat se Plie hebbt, weet wi ja al lang!

Dree lütte Kieselsteen? Nee, Tick, Trick un Track!

De junge Mööw is binah nich to kennen — farvt as en Kiesel.
Un se kiekt op de See rut, as müss Caspar David Friedrich ehr malen...

Dat gifft Foder vun Mama!

Möwen warrt bit 30 Johr oolt. An allens düt süht een, dat se hoochintelligente Vagels mit en ganz komplexes Soziaalverhalten sünd. Se sünd vun de Natuur an ehr Ümwelt perfekt anpasst un hebbt nu — so dücht mi — den Plie, sik sülven aktiv antopassen. Dat sühst ok doran, wo se de Minschenwelt nütt — to'n Bispill den Müll.

En Segelfleger schall mol seggt hebben: "Wenn du de besten Opwinde söchst, holl di an de Möwen un folg ehr! — Dat Enn is denn bloots, dat du bi perfekten Opwind över en Mülldeponie kreisen deist."

Düt Lütte is da skeptisch. Lever Frischfisch!