Dat Archiv vun't Natuur-Notizbook Na de aktuellen Notizen: Hier. |
|
14.10.07 ..Goornarbeit in'n Oktober Hüüt weer Goornarbeit anseggt. De Rasen müss nochmal meiht warrn, bevör de eerst Frost keem. Mien Mann weer mit den Rasenmeiher ünner de Büsch togang. As he sik mal recken de un in de Hööcht keem, sehg ik up sien Rüch en groot gröön Deert sitten. "Hool mal an", reep ik. "Wat is denn los?" fraag he. "Du hest en groot gröön Deert up dien Rüch sitten. Dat is en Graashüpper, den mööt ik afsluuts knipsen!" Vörsichtig nehm ik den Graashüpper mit en Tempotaschendook in de Hand. He weer tominnst veer Zentimeter lang. Up de Terrass heff ik em to'n Knipsen up en witt Blatt Papier sett. Aver he bleev dor nich sitten. He sprung up den Ünnerarm vun mien Mann. Up de Huut mank de Hoor weer em dat wull warmer. Flünken harr de Graashüpper noch nich. Aver an den groten Leggstickel kunn man de Fru utmaken. De Graashüpper weer in dat letzt Larvenstadium. Un dat noch in'n Oktober! Veel kennt em ok ünner den Naam "Groot Gröön Heupeerd". Upletzt seet he denn doch up dat Blatt Papier un höll still.
Nu kunn ik em goot knipsen. He putz sik noch mit en Foot dat Muul.
Seker harr he wat mank de Hoor funnen. Dorna möök he enen
groten Satz vun den Disch un sprung bit in de Hortensie. De Biller köönt Se per Klick
vergröttern!
Antje Heßler |
|
30.9.07 ..De Göös sünd wedder ünner sik! Letzt Sünndag kunn ik vun de Krückaupromenad ut wedder an de veerdig Kanadagöös an'n Seestrand tellen. Dor weer't idyllisch ruhig un seker hebbt se so bi sik dacht: Goot dat de Baadsaison to Enn is, hier kaamt nu keen Baadgäst mehr rin un maakt uns dat Revier striddig. Wi weet aver gor nich, wat hier de nie spannt Striepen övern witten Sand to bedüden hebbt. Parkstriepen bruukt wi nich, wi holt ümmer'n Halsläng Afstand, denn kümmt ok keen Striet up. De week witt Sand gefallt uns. He liggt so schön warm vör de Sünn un deiht ok uns Fööt un Gelenken good un dorto noch de free Blick övern Rantzauer See ! Dat Gras up Rasen schont wi lever un pedd dor nich unnödig up rüm. Sließlich wüllt wi dat nadem noch freten. De hoge Tuun rundüm is ok'n gode Saak. He schirmt uns af un keen freelopen Köter schuucht uns up. Wi wüllt blots hopen, dat düsse groot Hund "Enzo" hier nich noch mol wedder offiziell Togang kriegt un uns hochjaagt, as weer he hier de Boss. Dorbi kann so'n Hund doch gor nix mit frisch gröön Gras anfangen! Heinz Starken, Barmstedt
|
|
N'beten wat truerig keek ik vunmorgen up mien Kalenner. "Harvstanfang"
stünn dor in root schreven. De Sommer weer vörbi, bevör
he so richtig ingang kamen weer. De letzten Daag weer dat al bannig
düster un dat harr veel Regen geven. Nu luur mit eenmal de Sünn
dörch en Wolkenlock. De Strahlen weern noch richtig schöön
warm. De letzten Blomen recken un strecken sik ornlich wat in den
Sünnenschien. Antje Heßler
|
|
Bi uns keem an'n Avend en Gast, villicht sogoor en utländisch Gast. Ik harr enen bestimmen Ordner söcht, trock mal dissen rut un mal den annern un dor keem he rutkrapen, de Gast. He hett 8 Been! Mütt also en Spinn sien, man so en grote is mi noch nie ünnerkamen. Wenn anners en Deert ut de Spinnen-Familie bi uns to Besöök
is, denn faat ik de an un drääg de rut an de frische Luft.
Ditmal aver anfaten? Nee, lever nich. Ole Nissen
|
|
Mit de natt Wäsch in Korv güng ik up mien Balkon. De Wäscheknieper stünnen up dat Finsterbrett. Ik lang mi en Stück Wäsch na dat anner ut den Korv. Bi't Uphängen müss ik mi böös recken. De Wäschelinen weern wat hoch anbröcht. Dorbi güngen mien Ogen mitünner ok mal na baben an de Balkondeck. Wat weer dat? Dor seet wat Grönes an de Deck. Ik kunn nich genau utmaken, wat dat för en Deert weer. För mien Ogen weer dat to hoch. Dat hölp nix. Nadem de Wäsch an de Lien hüng, müss ik mi enen Tritt halen. De stünn utreken in'n Keller. Sport in'n Alldag! Mit den Tritt ünnern Arm un den Knipskassen in de Tasch keem ik wedder na baben. Merrnmang de natte Wäsch stell ik den Tritt up. Endlich kunn ik dat lütt gröön Deert ut de Neegde bekieken. En grasgröön zart Deert seet dor. An sien Liev seten veer dörchsichtig lange Flunken. De Ogen lüchen güllen. Dat kunn binah en lütt Elf ween. Vun all Sieden heff ik dat Deert knipst. Achterna heff ik den Naam vun dat Deert bi Google söcht. Kunn em aver nich finnen. En goot Fründin kunn mi helpen. Se wüss den Naam. De höört sik bös nüchtern an: Florfliege. Nie in Leven harr ik dat smucke Deert bi de Flegen söcht. Un denn freet de ok noch de Blattlüüs! Aver den tweeten Naam funn ik goot: Goldauge. För mi is dat smuck Goldoog en lütt Prinzessin ut en Märken. Un seker kriggt se dor ok wat anners to Eten! Antje Heßler
|
|
26.8.07 ..Torüchdenken an de Kinnertied Gistern Nahmiddag sünd miene Fründin ut de Kinnerjohrn
un ick up eenen schönen Spazeergang dörch de Feller un Wischen
wäst. De Sünn schien, de Vagels zwitscherten, Mitees säd miene Fründin: "Weitst noch, as Kinner
hebben wi uns oft von disse unschienboren Blomen 'n Kranz flochten
un denn up't Hoor sett't. Ick mücht doch to giern versöken,
ob ick dat nah so väle Johrn noch wedder henkriegen kann!" Fröhlich un vergnögt hebben wi denn to Huus uns' Natur-"Kreationen" vörwiest... Karin Albrecht
|
|
25.8.07 ..Gewitter liggt in de Luft! An'n Bramfelder See weiht keen Wind. Dat Woter liggt blank un de
Wulken spegelt sik dor in. Aver dor an'n Rand, wat is dat? Dat sünd
woll so hunnert lütte Woterlöper. As mit Schlittschoh lopen
de Insekten, de utsehn as Snaken, övern See. As ik rankomm, trecken
se glieks'n Stück wieder. Se harrn mi woll sehn. Dat Spegelbild op dat Foto von den Woterlöper süht ut, as weern dat twee Dierten. Nu, da möten Se denn woll nau henkieken. Un wenn Se ganz nau henkiekt, köönt Se sogoor sehn, dat he Flünken hett. De Biller köönt Se per Klick
vergröttern!
Gertrud Everding |
|
19.8.07 ..Keen Sinn för Familienleven Höhner sünd doch ümmer wedder för'n Överraschung
good. De verhoolt sik anners, as man so vun Minsch to Diert denkt. Heinz Starken
|
|
An
een vun de warmen Sommerdaag güng ik dörch mien Goorn. De
Phlox blööh un sien wunnerboren Röök steeg mi
in de Nees. Ik güng wat neger an de Blomen un wull jüst
mien Nees rinsteken. Dor full mi en groten blanken Käver up.
He seet meern up en Blööt vun den Phlox. Sien Flünken
blänkern as Gold in de Sünn. Se schillern in all Farven.
So'n smucken Käver harr ik noch nie sehn. Gau heff ik wedder
mien Knipskassen halt. En poor Biller harr ik al maakt. As ik em den
vun de Siet knipsen wull un de Blööt wat rünnerböög,
full he hindaal. Ut weer dat mit de Knipseree. Dat neegst Mal war
ik en Glas tohölp nehmen un em dor rinndoon. De Biller köönt
Se per Klick vergröttern!
Antje Heßler |
|
5.8.07 ..De Hasselpogg (Laubfrosch) Wi seten to'n Avendbrot up de Terrass. "Äpp, äpp,
äpp..." klung dat ut de Heck. "Hest dat höört",
fraag ik mien Mann, "de Hasselpogg röppt wedder, denn gifft
dat moorn seker goot Weder." Wedder weer sien "äpp,
äpp, äpp" to höörn. De Biller köönt
Se per Klick vergröttern!
Antje Heßler |
|
29.7.07 ..Sandwöps up de Finsterbank Al wedder seet dor en Brummer up mien Finsterbank. Ik harr doch jüüst de Finster putzt. Gau lang ik na de Flegenklatsch. De Brummer sull doran glöven! Ik haal ut un wull tohauen. Mit eens höll ik an. Dat weer ja gor keen Brummer. Sehg meist ut as en Wöps. Aver en Wöps weer dat ok nich. Dat Deert müss ik mi wat genauer ankieken. Ik
haal en Blatt Papier, schööv den vermeentlichen Brummer
up dat Papier un güng dormit an't Licht. Wat weer dat för
en intressantes un ok smuckes Deert! De Farven swart un geel lüchen
mi an. De grote Achterliev is dörch en Wespentaille mit den annern
Körperdeel verbunnen. An den Rump sitt de dörchsichtigen
Flünken un de Kopp. Up den swarten Rüüch weer en geel
Dreeck. De Been un ok de langen Föhler weern swart un geel. De
groten Ogen glänzen swart. Man kunn genau dat Freetwarktüüch
utmaken. Nu fraag ik mi, wat wull düsse Wöps in mien Stuuv? Dor weer keen Sand un in mien Goorn is ok keen Sand. Ik heff dat Deert den eenfach in de Blomen sett. Dat Bild köönt Se per Klick
vergröttern!
Antje Heßler |
|
Af un an to maakt di de Natur mol'n Strich dörch de Reken. Na'n Gang dörch uns Kirch kööm se in't Buernhuus un
weern andaan vun dat Balkenwark up de Grootdeel. In'n Goorn bewunnern
se denn de akraaten Buchsboomkanten. Heinz Starken, Barmstedt
|
|
Draken gifft dat nich! Blots in olle Geschichten? Also, dat
weet ik beter. Na
dat Fröhstück gah ik denn in unsen lütten Goorn un
kiek, wat de Snicken wedder anstellt hebbt. Ik freu mi an de Rosen,
so fein hebbt de lang nich blöht, un denn stah ik för en
ganz egen Bloom orrer Plant orrer wat dat sünst sien kann. "Drakentung" heet disse Bloom, seggt Franz. Dat gifft se also doch ok hüüt noch de Draken. De Fotos köönt
Se per Klick vergröttern! K.-H. Nissen
|
|
3.6.07 ..Höhnerkoorn ut'n Tuun Wull
all twintig Johren lang is de Bambus in uns Tuun jümmers blots
in't Kruut schaten un sien pielen, slanken Rohrstöcken staht
as'n dicht Wandwark. Heinz Starken
|
|
20.5.07 ..Muerseglers höört to uns Stadt! All Vagelfrünnen in de Stadt freut sik, dat uns NABU-Frünnen
baven an't nie Raathuus Nistkassens för Muerseglers
anbringen wüllt. Heinz Starken
|
|
13.5.07 ..De Groot Brachvagel mell sik trüch In de Wischen an'n Auloh, wo de Spurweg vör de letzten Hecklöcker
to Enn geiht un du bet an de Heeder Dannen kieken kannst, hörst
du em nu wedder, den Groten Brachvagel. Heinz Starken
|
|
Wi sünd mal dörch den Schoolgoorn in Lübeck bummelt. Dor hebbt wi dit funnen: Dusendschöön = Bellis perennis, Maßliebchen, Gänsebloom, orrer Tausendschönchen, as ik de jümmers nööm
Vun't
Verarven na Mendel De Generation vun de Öllern: De 1. Generation vun de Döchter:
De 2. Generation vun de Döchter:
De 3. Generation vun de Döchter:
Anke Nissen
|
|
22.4.07 ..Bottervagel in April! De Fotos köönt Se per Klick vergröttern! Bi
mien Gang dörch den Goorn bi rusigen kolen Wind wöör
ik en Bottervagel, en smucken Nachtfalter wies. He leeg in't Gras
un röög sik nich. Seker harr he de Küll nich verdregen
kunnt. Ik nehm em in de Hand un keek em wat genauer an. Dat weer en
bannig smucken Keerl, en Nagelfleck. In April un Mai sünd
de Keerls ok an Dag ünnerwegens. Se söökt
sik en Fru. An neegsten Moorn keek ik glieks na den Bottervagel. Ik harr em in en Bloom buten up de Finsterbank sett. In de Nacht weer dat bannig koolt. Wi harrn blots 1° Plus. He seet noch genau dor, wo ik em hinsett harr. Dat sehg meist ut, as wenn keen Leven mehr in sien Lief weer. De smucken Föhler hüngen na ünnen. Gau nehm ik den Blomenputt un stell em in de Sünn. Aver ok dor
röög sik mien Bottervagel nich. Ik harr em al opgeven. Na'n
ganzen Stoot keek ik mal wedder na em. Dor beweg he doch wohrhaftig
en Been. Nu wackel he sogor mit sien Kopp. Seeg ut, as wull he to
mi seggen: "Ik heff al twee Daag nix mehr to Eten un Drinken
kregen!" Hüüt Moorn weer mien eersten Gang na Fridolin. He leevt noch un töövt up den warmen Sünnenschien ik ok! Natüürlich kriggt he glieks wedder sien Zuckerwater. Antje Heßler
|
|
Na uns Wahnung mütt wi en poor Treppen hooch. Dat geiht meist ganz goot, avers mit twee vulle Taschen markt een dat doch. Annersrüm hebbt wi enen Paradeplatz. Nu, an de schönen
Daag, kiekt wi vun unsen Balkon in enen richtigen Park. Rundüm
sünd de Goorns fein in'n Schuß. Karl-H. Nissen
|
|
Wat is dat för'n Vörjohr! De Raps blöht al, de Bööm sünd noch nakelt, hitzefrie in'n April, un "Veronika, der Spargel wächst!" Allens is dörchenanner. Dat Geel vun'n Raps is ja eentlich en Freid, man düt Johr is mi dorbi beten mulmig, as ok al bi de Krokus. Op jeden Fall is dat en Geel, dat normal is. Avers noch en anner Geel kannst vundaag op't Land wieswarrn: Junge Koornfeller sünd geel, steppengeel, as weern se verbrennt. As harrn se dree Maanden keen Water sehn. Afsturven, al ehrdat se hoochkemen. Wat is dat? Dat sünd Viren, leven Lü. Viren, de us de warme Winter inbröcht hett. Den hebbt nämli de ganzen Blattlüüs överleevt, de dat "Gerstengelbverzwergungs-Virus" överdragen doot. As de Naam seggt, maakt dat de Gassen geel un mickrig. Man nich bloots de Gassen. Ok Weten un Haber köönt dat kriegen. Wat helpt? Sprütten. Gift gegen de Blattlüüs, denn dat Virus kümmst so nich bi. Buern, de in'n Harvst nich Gift sprütt hebbt, warrt nu bestraaft. Dat drept mal wedder de, de behott ween wulln... Dat geiht sachs nich. Wenn wi eenmal in de Natuur ingrepen hebbt, mööt wi jümmer wedder ingriepen. "Es gibt kein richtiges Leben im falschen." Wi sünd nu woll verurdeelt, Gift to bruken. Mi warrt ganz anners, wenn ik seh, wa nu al de Klimawannel an uns Levensgrunnlagen geiht. Denn ok in de Deepköhl-Epoch wasst uns Levensgrunnlagen op'n Acker. Wenn de utfallt, warrt wi dat ganz gau wieswarrn. Wi sitt nich hooch un seker, wi sünd to drepen. Un wa veel mehr de armen Minschen in de Länner, 'neem dat nu al johrenlang nich regent hett! De ehr Koorn is ok geel steppengeel, wööstengeel. Se sünd mehr in Noot. Marlou Lessing
|
|
27.3.07 ..De Osterklocken lüden Hüüt bi dat scheune Fröhjohrsweder bün ik spazeern gahn. De Sünn strahl von Heben un von överall weer en Bimmeln in de Luft. Nee, dat weern nich de Reiher, nich de Göös, dat weern de gelen Osterklocken, de wiet un siet an de Wegen stunnen. De latiensch Narzissus, Narzisse, wo de Osterklocken meist bi uns
nöömt, höört to de Amaryllisplanten. Se hefft
ehrn Naam von den jungen, scheunen Greken Narziss. Gertrud Everding
|
|
Al von wiet weer dat Schreen un Krakeeln to höörn. De Reiher
harrn sik wedder in de Wull. Bi uns in Hamborg-Bramfeld op een lütt
Insel an'n See is al siet Johrenden en Reiherkolonie. Gertrud Everding
|
|
De Sünn schien vun blagen Heven un ik heff dat eerst Mal in mien Goorn rümwarkelt. Dat weer al richtig warm, keemst meist in't Sweten. De Hummeln, Immen un Flegen summen un brummen in mien Winterjasmin. En Eerdhummel nehm Platz up mien blage Hyazinth un en Kuckuckshummel up de witte Primel, de up den Goorndisch stünnen. Se leten sik dat goot smecken. Bottervagels gaukel dörch de Luft. En Pfauenoog gönn sik up de witte Primel en lütt Paus. De warme Sünn harr dat trecht kregen, dat all de lütten Bloom ehr Blöden wiet upmaakt harrn. Dat weer en Freud se to bekieken. Aver wat weer dat? Luder swatte Punkte kröpen up den gelen Stempel vun en witten Krokus. Dat weern wohrhaftig Rapsglanzkäfer! Wat hebbt de dor nu al to söken. Un dat an 12. März. Ik heff dat mit mien Knipskassen fasthollen. Se flögen dörch de Luft un leten sik sogor up mien witten Pulli daal. Wat dor wull bi de Rapsblööd up uns tokümmt! Un as ik wat genauer hinkeek, harrn mien Narzissen luder anknabbert Blöden. Dat sehg na Snickenfraß ut. De Snicken weern also ok al ünnerwegens. Keen Wunner na den milden Winter! Antje Heßler
|
|
Ik heff den eersten Bottervagel vun dit Johr sehen. Enen gelen. Kunn en "Zitronenfalter" west sien. Fasthollen mit de Kamera leet he sik nich vun mi. He entfleuch in Navers Goorn, wo de Haselnutt mit ehre lang rünnerbummeln Kätzchen lockt. Man de Insekten, de uns Krokusse besöökt, de leten sik willig vun mi infangen, för de sünd uns Krokusse bestimmt so wat as en lecker, dick besmeert Honnigsemmel. Anke Nissen
|
|
Ik bün en Nachtuul. Wenn ik morgens nich ganz fröh rut mutt, bün ik nich to Bett to kriegen. De Nacht op'n 2. März heff ik op't Sofa vör't Kiekschapp lümmelt "Topkapi" woor wedderhaalt. Blangenan snurk sacht min Leevsten. De Klock slöög halvig dree. Buten de grote veersporig Horner Landstraat weer meist lerrig, af un an zisch en Auto dör den Regen. Mild weer dat för en Nacht meist noch in'n Februar. Un denn weer dor miteens en anner Luut. Pst. Ik maak dat Kiekschapp ut. Harr ik mi verhöört? Dor weer't wedder! Ik apen de Balkondöör. Gegenöver de hogen Wahnhüüs liggt en lütte Park. Da: Se süng. De Nachtegall. Kunn dat en Nachtegall ween?!?! Meist noch in'n Februar, merrn in Hamborg-Horn? Nu sweeg se still, man glieks wöör se doch wiedersingen? Hartslag üm Hartslag luuster ik op dat Leed. Ja, dat weer en Nachtegall. Dü-dü-dü, zirr-zirr-zirr-zirr, dat ganze Leed. Se sünd trüch de eersten Nachtegallen sünd vun ehr Winterreis trüch. Se hebbt överleevt, un much de Sommer för ehr good ween! Un de Sommer is nich wiet: Hüüt hett ok de Iesdeel üm't Eck wedder apenmaakt. Marlou Lessing
|
|
Hüüt morgen weer dat so richtig nattkolt. De Regen klöter gegen dat Finster. Ik müss wat in de Mülltunn schmieten. Dor kreeg ik mit, dat wi Iesregen harrn. So'n Schiet, ik wull doch mit Auto in de Stadt. Aver de Iesregen harr de Welt vertövert. Mien Lebensboom weer dörch den Regen so smuck maakt as en Wiehnachtsboom. Luder Iestappen un Ieskugeln hüngen an sien Telgen. Gau heff ik mien Knipskassen halt. Düsse smucken Iesgebilde wull ik fasthollen. Ik glööv, se warrt nich vun lange Duur sien. Antje Heßler
|
|
Uns Enkeldeern kreeg vun mienen leven Mann ton Geburtsdag ene Hyazinthe. De Hyazinthe so warrt seggt is en Sinnbild dorför, dat elkeen Johr de Natur wedder inn Gang kümmt. Bi de ollen Greken aver gell de düüsterblaag Farv as Teken för Truur, för Klagen. Dorüm hebbt de Greken dormals geern blaag Hyazinthen up ehre Gräver plant. Fröher heff ik Hyazinthenzibbeln up Glääs sett. Se kregen enen lütten Hoot ut farvig Papp, un se füngen an to wassen. Irgendwann smeten se den lütten Hoot af un en prächtig Bloom weer wussen, de enen recht intensiv Duft harr. Mi gefallt de. Mi gefallt ok jümmers wedder de hele Prozedur, dat Tokieken, wo de Plant wasst un so. De Zibbel warrt up en Glas, en Vaas, enen Beker orrer enen Kroog rupsett. De Zibbel dörv nich in dat Water instippen! Een sull afkaakt Water nehmen. In dat Water sull beten Holtkohle (Aktivkohle) daan warrn, dat keen Fäulnisbakterien entstahn köönt. Ik help mi jümmers mit en orrer mehr afbrennt Rietsteken. De Zibbel hett dat geern, wenn se mit enen lütten Papierhoot afdeckt warrt, ik dreih eenfach enen ut Stanniolpapier. Denn stell ik dat Glas enerwegens hen, an enen köhlen Platz, dor dörv dat ok geern düüster sien, un denn vergeet ik allens eerstmal för poor Weken. In disse Tiet bildt sik witte Wörteln. Recht dekorativ! Dann fangt de Zibbel an Bläder to bilden, se slüggt ut. Wenn sik de lütt Hoot düütlich hooch heevt, denn haal ik de Plant in de Warmnis vun uns Stuuv. Wiest sik Knospen, denn kriggt de Plant enen Platz, wo ik se jümmers sehen, bewunnern un rüken kann; denn de Hyazinth dankt mi för mien Möh dordörch, dat se uns Tohuus mit ehren wunnerfienen Duft füllt. Lenes Zibbel steck in enen Blumenpott un weer al wiet vörtrocken. Man wat för en Farv se kriegen wörr, dat wüß keen, dat weer en Geheimnis. De Grootvadder geev noch poor Anwiesen, wo de Plant to plegen weer, de Grootmudder also ik stüür enen slichten hübschen Överpott bi, un denn luurn wi al . Gode twee Weken later keem en Anroop vun de Deern: Also Opa, de Hyazinthe! De is würklich super cool! De is rosa. De is nich blots rosa, nee, de is so richtig kräftig rosa. Jüst de Farv, de ik so gern mag! Un elkeen enkelt rosa lütte Glock hett enen ganz, ganz smallen witt-rosa Rand! Ganz, ganz hübsch! Un denn, Opa! Dat Allergeilste: Dor wasst noch en tweet Blööd rut, de is veel lütter, de is, as weer se dat Kind. Du müsst mal kamen, Du müsst di de Plant mal ankieken! Man Opa, roop denn lever vörher an, dat ik mien Stuuv noch uprümen kann..." Anke Nissen
|
|
11.2.07 ..Schmüsterfarken un ole Tangens Et giff all wunnerlicke Taufälle. Dit Schmüsterfarken fünd ik so näbenbi bi Plattpartu. Wat is dor nu dei Taufall? Vör'n
poar Daoge hebb ik miene Warkstäe uprüümt, dei harr
dat orrig nöödig, don fünd ik in so'n vullstaoben Kassen
dat olde Warktüg van mien' Vaoder: eine Tuschkentangen. We'm sik nu dat Schmüsterfarken bekick, dann kunn use Vaoder vandaoge noch niedschk wern. So moje harrn üm dei Farken fräuher dei Tähnen nich wieset! Ludgerd Lüske
|
|
28.1.07 ..Knackbeer (Symphoricarpus albus) Dat hele Johr över kiek ik se nich an, de Sneebeer. Se is en Struck, de reinweg na nix utsüht. Ja, vun'n Juni bet September driggt de Struck lütte rosafarven Blöden. Immen un Hummeln besöökt de geern, man för miene Ogen gifft dat in de Johrestiet so veel anners to kieken, wat schöön, spannend, attraktiv is, nee, de Sneebeer, de seh ik in de Tiet kuum an. Man
denn kümmt de Winter. All Bööm hebbt ehre Bläder
verloren. Meist allens rundüm süht bruun un gries ut, un
nu is de Sneebeer mit ehre witten Beern en richtig Blickfang. Ik kann
denn nie nich an en Sneebeer-Struck vörbi gahn, ik mütt
en poor Beern plücken un de denn mit veel Geföhl ünner
mien Schohsohl tweipedden. Dat heff ik al as Kind daan un dat do ik
hüüt jümmers noch. Dat Knacken, dat denn to höörn
is, dat kennt wi all. Un wegen dit Knacken driggt de Sneebeer ok den
Namen "Knackbeer". Anke Nissen |
|
26.1.07 ..Kreihn op'n Schosteen Dat Kreihenpoor ünnerhöllt sik: "Nu is düt Johr wohrhaftig noch Winter, dat is richtig koolt woorn", meen de een. "Bliev man bi mi up den Schosteen sitten, hier is dat schöön warm!" meen de anner. "Aver hier röökert dat bannig, ik kann gor nich richtig kieken!" "Dat maakt nix, beter in Rook un warm, as kole Fööt kriegen un freren", meen wedder de anner un putz sik dorbi ehr Fedderkleed. Antje Heßler
|
|
26.12.06 ..Wiehnachtsspazeergang Gliek nah dat Middagäten hebben wi hüüt einen langen
Waldspazeergang makt. Vörrig Wiehnachten sünd wi binoh in
den hogen Schnei stäken bläwen,
awer dit Johr hebben wi dor buten alle annern Johrestieden seihn,
blots den Winter nich. An weck Strükers kann man nämlich
all de Frühjohrsknuppen ahnen... De Mitbringsel heww ick vör de Wiehnachtsdeko stellt. Verkiehrte Welt? Karin Albrecht
|
|
Dat de Marienkäfer en Sünnenkind is, hett he mi an 16.11.06 wiest. Wenn dat in Harvst noch mal Sünnenschien gifft un ik de Döör uplaat, kaamt mit Sekerheit dicke Brummer in de Stuuv. Aver güstern kemen luter Sünnenkinner anflagen. Een brumm sogor in mien Stuuv. An de Huuswand (Süüdsiet) heff ik över veertig Sünnenkinner tellt. Denn helen Sommer bin ik nich so veel wies woorn. Of dat nu Glück bedüüt? De Sünnenkinner heet doch ok Glückskäfer. Or bringt uns de velen Sünnenkinner in den Wintermaand veel Sünnenschien? Antje Heßler
|
|
Broder wahnt in de frie Natur, binah kann een ok seggen, he wahnt in de Wildnis: dicht an de Wakenitz, wiet af vun anner Hüüs. Dorför kann he den Kranich ropen höörn, begegent ok mal den hogen Vagel, den Strauß. He föhlt sik dor wohl, un he warkelt in sien frie Tiet geern un veel buten rüm. So is denn ok sien Goorn mit de Tiet en richtig Smuckstück worrn.
Nu aver harr he nachtens Besöök. De Wildswien weern dor. Se hebbt den feinen Goorn üm un üm wöhlt. De Rasen is nich mehr as Rasen to kennen. Broder is heel bekümmert. Man denn füng he an, över Help natodenken. He installeer helle Lampen. Twee Nachten harr he Ruh, denn weern se wedder dor, de Swien.
Also füng Broder wedder mitt Nadenken an un hett ann End ene Lichtschranke buut. Wedder twee Daag Ruh, denn hebbt de Swien sik en richtig Suul-Kuhl in den upwöhlten Goorn schüürt.
An enen Avend so üm Klock söven rüm , dor keem sien Imke mit Lütt-Nele na Huus. Se stegen utt Auto un Nele hüpp los den Goornweg lang dor stünn se vör son Undeert vun Swien. Nu is Imke ene kuragierte Frau, se greep sik de Deern, dreih üm, Auto up un mit de Deern wedder rin. Deep Luft halen un denn dat Handy rut: Broder, vört Auto staht de Wildswien! Wat nu? Dor helpt denn ok keen Nadenken mehr.
He hett sik an den Wildpächter vun dat Rebeet wendt. De hett glieks dat Jammern anfungen: Dat Swartwild nimmt Överhand! Un denn hett he ene Drievjagt ansett. De weer an'n Sünndag. Söß Wildswien hebbt se doodschaten. Un disse Keiler hier, de wiggt utnahmen, as he hier nu hangt 150 kg!
Nu lacht Imke man buten, inn Düüstern, in den Vörgoorn un ganz alleen mit de Deern un denn son Riesen-Deert... Anke Nissen
|
|
8.10.06 ..Auf der Mauer, auf der Lauer... ...liggt bekanntlich de Wandluus (Wanze). De grönen Boomwanzen kenn ik. Ok de Wanzen to'n Afhören sünd mi bekannt. Aver de Ledderwanzen (Rhombenwanzen) heff ik to'n eersten Mal seh'n. En dorvun seet buten an mien Slaapstuvenfinster. Eerst dach ik, dat weer en groten Brummer. Aver de Farv stimm nich. Brune Brummer kenn ik nich. Dor heff ik dat Diert wat neger ankeken. De harr en sünnerlich Figur, meist as en Rhombus. Ik heff denn in mien PC in de Söökmaschien ünner Käver nakeken. Wat för'n Barg Käver dat gifft! Söök dor mal den Richtigen rut. Mien Mann meen denn, de hett meist so'n Figur as en flache Wandluus. Un wohrhaftig, bi de Wanzen heff ik den brunen Käver vun mien Slaapstuvenfinster wedderfunnen. Dat weer en Rhombenwanz ut de Familie vun de Ledderwanzen. Dor mööt ik wull keen Bang hebben, dat de Oort vun Wanz mi afhöört! De Biller laat sik per Klick vergröttern!
Antje Heßler |
|
Mildes Gröön hooch vör mildes, dörsichtiges Blaag uns grote Pappel in düsse schönen Septemberdaag. Pielgraad fliggt de Wulk vun Siedensteerten op de Pappel los, en eenzig Bewegen, un befallt se luutlos un präzise as en Gedanke. Oogenblicks verwannelt sik de Vagels in Bläder. Se sünd nich mehr to sehn. Man nich dat se Sorg üm Tarnung draagt nee, se wiest sik düüdlich dör ehr Twisseln. De Pappel hett nu en Stimm. En Stimm, de nich reageert, as de Windstimm, de de Pappel jümmers hett, sünnern en Stimm, de ageert, de luut denkt. Dat is een Stimm, nich hunnerte. Se snackt vull Övertügen, warrt dringlicher, licht hysterisch, steigert sik bet na en dramatischen Hööchtpunkt un swiggt miteens still. De unsichtbare Wulk, de de Pappel befalln hett, schient een Organismus to ween. In de Still denk ik an grote Vagelswarms, de sik in de Luft schienbor sinnlos as Rook in'n Wind vun hier na dor un trüch slaat; bloots dat de Rook een levig Organismus is de Swarm un de Wind, de ehr drifft, ehr gemeensame Gedanke. As wull se mi Lögen strafen, fangt de unsichtbore Pappelstimm ganz dünn wedder an, en "Avers..." vun bloots twee orr dree Gedankenfadems; in Sekunnen quillt de ganze grote Monolog wedder hooch, Twievel, Övertügen, dramatisches Ringen... Ünner düt Ringen mutt de immaterielle Wulk wedder to Vagels kondenseert ween, denn as Regendruppen driselt enkelte Siedensteerten ut de Telgen, fallt reinweg dal, fangt sik knapp op un denn miteens, in jache Stillnis, brickt de Schuer los, un de Wulk fallt rusend ut de Pappel ehr Kroon. Husch, weg. As en Gedanke, as Rook. "Nu hest din Stimm verlaren, Pappel", segg ik to min ole Frünnin, "wat seggst du nu?" De Pappel töövt en Momang, denn antert se mi mit ehr egen Stimm, dat sachte Rusen, för de se den Wind brukt den Wind, de würklich Wind is un keen Gedanke. Marlou Lessing
|
|
Düt Wekenenn is wedder Batnight! Al to'n teihnten Mal. Dütmaal finnt de gröttsten Veranstalten in Bad Sebarg statt, 'neem dat ok dat Fladdermuus-Zentrum Noctalis gifft. In de Nacht op Sünndag is Fladdermuus-Safari in't apen Gelänn, an'n Sünndag is den ganzen Dag "Fledermauserlebnismeile" rund üm'n Kalkbarg. Also mal losfladdern! |
|
Disse Hitt makt uns Tweebeeners bannig to schaffen orrer?
Ick kann mi nich besinnen, dat ick in ca. 50 Johr (bewusste) Läwenstied
37,6°C in'n Schadden afmäten heww. Hüüt un ok all
ees vörrig Woch' wier dat so. Wi Minschen lieden awer för de Insekten is nu woll hoge Tied. Dat "flögelt", brummt, sirrt, suust, summt, zirpt un klabastert den ganzen Dag in de Luft, in de Goorns, in de Hecken un Rabatten. Un ok noch de halwe warme Nacht lang. Schön kiekt un hürt sick dat an... Wi hebben Sommer pur! Wenn man disse Hitt nich wier... Een poor Dag verhalen würd ick mi nu mal giern! De Fotos heww ick up mienen Hoff makt. (De Libelln sitten up miene Wäschelien!) Karin Albrecht
|
|
|