...is noch so goot, den Tuunpahl makt he doch 'n Hoot."

Dat is een Spruch, den all mien Grootmudder kennen dä. Aber nu wees man nich bang, dat Fröhjahr is nu da un geiht ook nich wedder weg. De Sünn steiht all ganz scheun hoch an'n Heben. De Klock is nu ook wedder up Sommertiet ümstellt un ick frei mi so richtich up de langen Avende.

Wenn Se an een Dag mit Sünnschien in't Holt gahn, denn lüchten dar de Steerns vun de witten Anemonen un ook dat geele Scharbockskruut. Dat sünd wekke vun de eersten Fröhjahrsblomen. In oole Tieten hebben de Lüüd de Bläder vun dat Scharbockskruut eeten, denn da steekt veel Vitamin C in. In Fröhjahr weern de Tehn bi de Lüüd licht wackelig un fullen meist rut; denn dat geev noch keen frischen Greunkram un Aafst üm disse Tiet un Zitronen un Appelsinas schon gor nich. So keem dat to de Krankheit Skorbut bi de Minschen. Segg sülbe: Wokeen mag denn metohne Tehn rümloopen? De Lüüd seggt to den Skorbut "Scharbock". Se verstahn dat nich beter. Na, un so kreeg ook dat Scorbut-Kruut bald sien Nomen: Scharbocks-Kraut. Un se eeten dat mit 'ne reine Begeisterung.

Aber so ´ne Noot hebbt wi ja to'n Glück nich mehr. Nu givt dat Vitamin C, so veel as man mag. Wenn dat Scharbockskruut abers denn eerst blöht, mit de scheunen geelen Steerns, denn draff man dat heele Kruut avsolut nich mehr eeten, denn is dat sogoor richtich giftich!

Wenn dat nu regent, denn mokt all de Blomen ehr scheunen Blötenbläder gar nich eerst up, wieldat se nich natt warden wullt. Bi gooden Wetter sehn ji nu ook all de Kohblomen oder Botterblomen oder ook Löwentehn, as se heeten, up de Wischen un an de Weege. De Bläder sünd goot vör een Fröhjahrs-Kur oder ook vör Salat. Aber se hebbt noch een anner goode Wies an sik. Jedeen Morgen, wenn de Sünn schient, so twüschen acht un negen Uhr (Sommertiet natüürlich!) gahn de Blöten up. Dar kunnst woll de Klock no stellen. Un so gegen 14 Uhr gahn se all wedder to Bett, darmit see bloots dröög blieven.
Dat makt de Fröjahrsblomen alltohoop. Jede Blom hett ehr akkurate Upstah- un ehr Slopenstiet. Dat hett de Natuur so inricht. Un de Immen un Hummeln, de makt dat eebenso. Natüürlich! Denn de fliggt nu ook wedder düchtig bi gooden Wetter un sammelt Honnig.
Wat ick noch seggen schull: Wenn dat an 30. April (Walpurgisnacht) regent, so givvt dat een goodes Jahr, seggt de Buern. Abers toallermeist freit wie us doch up de Sünn, nich?
Ji ook?

An'n Avend, wenn dat düster warrt, denn steiht in Westen de Venus as Avendsteern. Se lücht hill un klar. Un wenn ji höher un Richt Süüden kiekt, denn is da de groote, hille Jupiter. Den köönt ji ook gar nich översehn, so hill is de. Un vör em hen löppt, as een lütten Hund, de Saturn. De is abers nich so hill as de Jupiter. Un de Ringen vun den Saturn köönt ji so ohne goodes Feernrohr leider ook nich sehn.

Trotzdem! Dat warrt een April, segg ick juuch! An Dag schient de Sünn, un de Blomen blöhn. Un an Avend, wenn dat warm west is un de Sünn geiht slapen, denn quinkeleern de Amseln in den Kasbeerboom, de so wunnerschön blöhn deiht, un an Heben lüchten de Steerns un de Planeten.

Ja, un männich mal regent dat ook. Natüürlich! Denn is dat nix mit Blomen un Planeten, abers denn fangt dat an to wassen in Gaarn. Wees man liesen! Höört ji dat Gras wassen?

Ach ja un meist harr ick dat vergeeten: Frohe Oostern!

wünscht de Sünnschienkieker