 |
vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest.
Över Ystad in Süüdsweden güng uns Reis na Bornholm. Dor hebbt wi an de Küst för korte Tiet Statschoon maakt. Buten vör en lütt Holthuus lock uns en Schild "Fischke". Direkt an't Wader stünnen Holtdische un Bänk. Wi harrn noch Tiet, bit uns Schipp na Bornholm afföhr, un leten uns den Fisch goot smecken.
Neven uns in't Water tummeln sik Watervagels. Een keem ganz dicht ran. Dat weer en smuck Eideraant, en Erpel! De grote plattdrückte Snavel, de as en Kiel in den Kopp övergeiht, un de swatt-witten Feddern weern sien Kennteken. An't anner Över vun de Bucht wöörn wi noch mehr vun de glieke Oort wies. Allens Kerls! De dükern un putzen sik, meist as wenn se en Rangdewu harrn. Noch weer keen eenzig Aantenfru dorbi, dat weer en reine Männerwelt! Leider kunnen wi nich wieder tokieken. Uns Snellfähr na Bornholm föhr sünst ahn uns af.
De Överfohrt duur blots en gode Stunn. Vör luder Gischt kunnen wi blots na Achtern över dat upwöhlte Schruvenwater kieken. Up de Insel stüürn wi glieks den romantischen Fischereehaven Gudhjem an. Mank Fischerbote un Utfloogsdampers dümpeln lütte un grote Jachten. Möven krieschen un betteln de Turisten an.
Dor wöör ik in en Felsenspalt lütte swatte Aantenküken wies. Dat weern wohrhaftig junge Eideraanten! Dicht dorbi weer noch en Aantenfru mit wat gröter Küken. Dat weer en richtigen Kinnergoorn! Ieverig dükern se na Foder.
De Aantenfru driggt en unupfällig bruunbuntes Fedderkleed. Aver an den Kopp un den Snavel kunn man se vun de annern Aantenvagels goot ünnerscheden. Ehr Nest buut se up de Eer. Man mütt uppassen, dat man in de Bruuttiet nich ut Versehn up en Nest pett. Dat Nest hett Moder fien mit ehr Dunen utpolstert. De so nöömten "Eiderdunen" sünd weltbekannt as de fiensten, weeksten un dichtesten Dunen överhaupt. Se wasst bloots, dat de Aant ehr Nest dormit polstern kann; de Aant sülven brukt ehr nich. Decken ut Eiderdunen sünd licht un warm.
To mien Kinnertiet weern de Huusfruun ganz besünners stolt, wenn dat Inlett mit niege Dunen — Original Eiderdaunen — füllt wöör. In Skandinavien warrt hüüt noch in de Bruuttiet de Eiderdunen sammelt. Eiderdunen dröfft in Düütschland aver bloots ut verlaten Nester sammelt warden. Wat en Glück, dat uns Jacken un Betten ok mit Ersatzdunen füllt warrn köönt. So mööt de Eideraanten nich ehr Dunen hergeven! Ümsünst keek ik na de Eideraantenkerls ut. De weern narms to sehn. Mama müss allens alleen bewarkstelligen.
De Erpel harrn na de Balz ehr Arbeit daan! Se dään sik mit ehr Oortgenossen tohoop un plegten sik. Möken sik smuck för de neegst Balz! Bi uns Stockaanten is dat begäng, dat Vaddern bi de Brutpleeg mithölpt. De Eideraanten-Erpel sünd dor noch veel mehr "macho"! De Eideraanten sünd för de Bornholmer de Seel vun de Insel. Vör eenige Hüser staht ut Holt sneden Eideraanten as Wächter vör de Döör. De Lüüd vun Bornholm sünd stolt up ehrn Vagel.
28.6.2015
|
