Gerechtigkeit

vun Friedrich Ehlbeck

Dat geev mol so' n Präsident,
de wör schienbor ganz patent.
Millionen Minschen hebbt em kennt.
Doch he harr woll keen reine West,
wat bi so' n Minschen uck mol hest,
denn so' n Volk is manchmal schlecht.
Na Schlechtigkeiten hebbt se söcht
un hebbt so veeles funnen,
woför se em verklagen kunnen.

Se hebbt veel schräben un verdeelt.
De ganze Welt wör bald vergrellt,
so dat he bald verschwinnen schull —
wat he natürlich gor nich wull.

De Medienwelt wör öbervull.

De Mann müss sienen Hoot denn nehmen
un na Huus gahn un sick schämen.
Volksmassen willt Gerechtigkeit
un keen Gewalt un Schlechtigkeit.
Dorüm hebbt de Massen meent,
de Präsident hett Straaf verdeent.
He harr veel to veel verbraken,
he drött nich so veel Fehlers maken,
de bröchten doch dat Volk in Wut.
— Vör Gericht keum dat denn rut,
dat har dree Dutzend Fehlers geben.
Toletzt wör een noch öberbläben,
öber den man sick doch wunnert.
Dat güng üm Euros, söbenhunnert;
mag wän, sogor noch hunnert mehr.

Dor mutt Gerechtigkeit doch her!

Wenn man so' n hogen Posten hett
un sick mol wat schenken lett,
dat find Neiders gor nich nett —
un so kummt man denn vör't Brett.
För Recht ward de Prozess sick lohnen,
sülbst för twintig Millionen.
Dat schient beten deftig.
Dor ward sick gründlich mit beschäftigt,
un denn is dat Urdeel kräftig.

Fröher wör dat nich so düer,
Hexen keumen bald in' t Füer.
So geiht de Minsch mit Minschen üm,
dat is faken mehr as schlimm.
Man süht, wie dat Verhältnis
mit Menschlichkeit un Geld is.

Doch dat gifft jümmers noch wat Schlimmers.
Veelerlei is menschlich, aver liekers brenzlich.

Dat Gericht har veel to kaun,
üm mol een Brötchen to verdaun.
Dat geev mol so' n Verköperin,
de ümmer achtern Tresen stünn,
hett dor jümmer veel verköfft
un eenmol maakt, wat se nich dröfft.
Un dat wüss denn bald de Chef.
Se harr een Brötchen schwatt vertehrt!
Dat wör natürlich glatt verkehrt.
Dormit har se sick versünnigt,
dorüm hett de Chef se künnigt.
Se müss verschwinnen ut den Laden,
denn de Firma harr den Schaden —
düütlich öber söben Cent!
Dor hett man keene Gnaad mehr kennt.

Oft sühst up 'n eersten Blick,
wenn dor wat anners achterstickt.
Man söcht mitünner mol 'n Grund
un hett keen annern finnen kunnt.
Dat wör beter, ganz gewiss,
wenn so manche Chef dat wüss,
wie dat inne Praxis is.
Dat is mit Arbeit veel verbunnen.
Dor ward keen Gefalln an funnen.

Man süht up veele Oart un Wies:
Gerechtigkeit hett hogen Pries.
So is dat up de Welt bestellt.

Besunners inne düütsche Spraak
ward veel correkt perfekt nu maakt.
Wat' n Minsch, is dat is "He".
Wat' n Minschin is, is "Se".
Veel, wat he un se so deit,
hett nix to doon mit Menschlichkeit.
Eerst Geld un Macht, Recht un Gesetz —
Minschlichkeit kummt ganz toletzt.

Wat wi Minschen öberdrievt, is statt prima primitiv.
Wat schall man seggen, wenn sick hüüt
de Minschen noch mit Bomben schmiet?