Kuddel, Schauermann ut Hamborg, resigneert:

Wi köönt dat nich ännern!

Kuddel

„Mann in de Tünn!“, schree Kuddel un smeet de ‚Blöd-Zeitung’ in de Eck. „Wat sünd da blot för Opportunisten wählt worrn! Nu wo Steinbrück vun Helmut Schmidt to'n Kanzlerkandidaten maakt worrn is, will Angela Merkel den Minnstlohn inföhren!“

„Dat köönt se ja nu berappen!“, antert Bertha. „Op eenmal hett Düütschland fiefunföfftig Milliarden Schullen op sünnerbor Wies weniger!“

Kuddel wink af. „Dat Geld is nich würklich dor! Blot en Bookweert. Dor hett sik so ene Null vun de HRE-Bank, wo de Staat nu Eegendömer is, verdoon. Is nich slimm, sünd ja kene Billionen! De hett blot den Kursgewinn vun de Schrottpapiere ut Amerika as Verlust bökt!“

Bertha lach. „Dat heff ik doch ok inne School leernt: Plus mal Plus warrt Minus!“

Kuddel grient un see: „Du höörst ok as Bookholler in solk ‚Bad-Bank’!“

För Bertha weer dat en Kumpelment un se nehm vergnöögt de Boddel Wien un twee Glääs ut'n Schapp. „Laat uns eerstmal 'n Sluck Rootspoon geneten!”

Kuddel goot em in un see: „Proost!”

„De Schmidt hett de Wiesheit ok nich mit'n Löpel freten!“, meent Bertha. „Ik gloov, de warrt nu senil! He will Arbeitnehmer mit föfftig Johren ümscholen un de schölen bet söventig oder so lang se wüllen arbeiden!“

„Ut siene Sicht mit tweeunnegentig büst du föfftigjöhrig ja noch en jung Keerl un muttst di in'n annern Job to'n Mindestlohn afmarachen!”

Bertha nehm en Sluck Wien. „Ja, un en Busfohrer dörv mit fiefunsösstig nich mehr achter dat Stüer. De harr mit föfftig al en anner Beroop hebben möten. De Exkanzler hett aber nich seggt, welkeen!“

Kuddel drunk sien Glas leddig. „Villicht as Dackdecker. Un wenn de mit sövenunsösstig denn vun'n Dack stört, dröppt dat kene Unschülligen!“

Bertha nickköppt. „Un dat schont de Rentenkass!“

Kuddel grient söötsuer. „Sozialverträgliches Frühableben! Dat Unwoort vun 1998. Hett sik in dörteihn Johr nix ännert. Rentner schallt entweder sik afmarachen orr afkratzen. — Wi köönt dat nich ännern!“

„Ne!“, antert Bertha, „aver anners maken köönt wi dat! Du un ik, wi maracht keen beten, un afkratzen doot wi ok noch lang nich. Hest mi höört? Schriff di dat achter de Lepel! — So, un nu Sluss mit den düüstern Snack.“ Se apent den Koffer mit de Spelen. „Argern bringt nix! — Wat wullt du spelen? Kniffeln oder Rommee?“

Kuddel smuustert un see: „‚Mensch ärgere Dich nicht’!“



na baven