Kruse Gedanken na de Schleswig-Holsteen-Woohl

vun Heinz Rehn


De Woohl is ween, dat grote Wunnern hett ansett. Wo man in den ersten Moment henkieken deit: Kuddelmuddel? Keen Globen, keen Höpen, keen Weg to sehn, op den dat Tohoopleben in uns Gesellschaft, wenn ok mit lütte Schreet, wedder in't Lot broocht warrn kann. Vörwarts, Lüüd, vergeet fix, wat de Politiker vör de Woohl swadroneert hebbt — de Weg ward, as dat utsüht, steil bargdaal gohn.

Doch denkt wi erstmol torügg un fraagt na de Wutteln vun den Kuddelmuddel. 2005, de grote Koalition seet jüst in Sattel, de Posten weern verdeelt, do sung'n de niede Landdag ok al in Chor: "De lüüte Mann schall un mutt nu düchtig spaar'n. Wi aver, wi de Erwählten, bruukt un wüllt mehr Geld." Also worrn de Gehälter un Diäten, de al siet Johr'n verfassungswidrig hoch weern, üm 50% opstockt. Keen Anstand, keen Geweten kunn se dorvun afhool'n, sik meetsto 2,5 Miljoon op de eegen Kontos to schüffeln. Se weern wählt. Se weern de Herrn, se harrn de Macht un dat Segg'n. De Moment weer günstig. Bit to de nächste Woohl, in fiev Johr, weer dat lang hen. Unmöglich un fremd de Gedanke, dat een vun de dummen Wähler sien Erinnern bi de nächste Woohl as en Denkzettel in de Urne legg'n kunn.

De Alldagstrott gung sien Gang. Wer nu gläuvt un hööpt hett, de grote Koalition worr dorna an de Arbeit gohn un wat beschicken, de worr enttäuscht. De groten Probleme worrn vör sik herschoben, as Carstensen na de Woohl sülbst seggt hett. De Armen woorn armer, mehr un mehr Kinner harrn nich mehr noog to eeten. Op to kreeg de Wähler alle Daag en Gerangel to sehn, in dat sik de Profilneurotiker in den Landdag ümmer wedder um den besten Platz in dat Licht vun de Öffentlichkeit streeden hebbt.

As de Parteibonzen opletzt sülbst insehn mussen, dat man sik mit de Aart vun Politik keen Lorbeer'n verdeen kunn, worr de Kaar mit Gewalt an de Wand fohrt, wat se gläuben, dat se mit een niede Woohl de Wähler frischen Sand in de Oogen streu'n kunn. Dat kost wedder bannig veel Geld, doch wat dä dat? Man bruuk dat doch nicht sülbst betohl'n.

Un wedder gung dat primitive Windbüddelsmieten los, wo se "Woohlkamp" to seen. De ohl'n Rezepte kääm'n in de Waschmaschien, dormit se wedder frisch weern. All wull'n dat Best un alls noch veel beter maken. Dat se dormit togeben hebbt, dat se in de letzten Johr'n veel Schiet maakt hebbt, dat hebbt se sülbst nich markt. Ja, bi Licht ankeken hebbt se wedder blots een Windei na dat annere leggt, op de en groot Fraagteken moolt weer. Un disse Fraagteken hebbt sik listig, as se weern, as en swore Last op de Schuullern von de Wähler leggt. Wat doon, fragen sik de Urnengänger, wohen mit de Last? Narms en Richt, narms en Weg. Trurig! Verbiestert as se weern, hebbt se de Fraagteken opletzt in de Woohlkabinen dragen un in de Urnen smeeten.

As de Bosse, de op Glanz un Gloria höpt hebbt, an Woohlobend de Urnen utschütt harrn, hebbt se all en lange Fliep troggen.Vör se lääg de Verdeenst vun de letzten Johr'n, de Werte, mit de se sülbst ehr eegen politisches Doon plaastert hebbt. Se harrn ehr Ansehn un dat Gesicht verlorn. Bleev blots de Fraag, wat se mit de groten Fraagteken un de Patts, de in de Urnen lägen, anfang'n schull'n. Doch se harrn vörsorgt. All vör Tieden en Döör buut, de as Noot-Ingang to de Macht un Geld to bruken weer: De Överhang-Mandate. Mandate för ölben Afgeordnete, de as Sitzplatzdrücker un Mehrheitgaranten op de achertste Bank in't Parlament to sitten kaamt. Dat düsse Lüüd för de nödige Parlamentsarbeit överflödig sünd un de Stüerkass Maand för Maand minst 90000 Euro kosten ward, is dat Snacken nich wert. Wichtig is alleen: man höölt sien Platz op de de erste Bank, op de so männich Groschen nebenbi to verdeenen is.

Opfulln is, dat vör de Woohl keen Reporter oder Kloogsnacker in so'n Quasselsendung een vun de Politikers fraagt hett, ob he nich dor mit reken mutt, dat he nu bi de Woohl sien Afreken för de letzte Diätenerhöhung kriegen ward.

Liekers, so denk ik, hebbt sik mehr Lüüd an de Urne doran erinnert, as sik dat de Politikers dacht hebbt.

Ok ik heff mien Stimm en Partei geben, de en Sack vull Illusionen in't Programm hett. Ik höp aver, dat se op de Oppositionsbank de Oogen apen höllt un Larm sleit, wo dat nödig ward. Denn en Opposition, de waak is un ümmer op de Luer liggt, ward in Tokunft nödig ween, wenn de Politiker op frisch dat Zepter swingt, vun de man denken kann, dat se de Schutzheiligen vun de Bänker, to Haupsaak vun de HSH-NordBank sünd. Un dat se ehr "Schutzbefohlenen" Geller tosteckt, gegen de alle Diäten bloots en Witz sünd. Un dat vun düsse Geller wohl wedder wat in de Taschen vun de Politik trüchwannert...


4.10.2009


na baven