Köfferchen mit DrägerTied, wohen driffst du?

vun Heinz Rehn


Dat Land lääg in Trümmer. Dat Elend weer groot. Hunger un Not allerwegens. Narrms en Licht, narms en Weg, düster un gries de Tokunft.

GöttinMiteens en Gebilde an Heven, hell un klar. As en Göttin, rein un unschüllig, opstegen ut Schutt un Asche, bree dat de Arms över dat Land un sä: Kiek mi an, ik bün de junge Demokratie un will jüm den Weg in een betere Tokunft wiesen. Schenkt mi Vertruen.

Höört sik good an, sä dat Volk op de Straat. Aver du büst uns fremd. Wer büst du, Demokratie?

De Demokratie trogg de Stirn wat kruus. "Wosük schall ik dat verklaar'n? Ik bün keen König, ik bün keen Despot. Nee, ik bün de Stimm un de Will vun dat Volk, un ik stoh dorför, dat jüm in Tokunft de Lüüd free wäähl'n könnt, de dat Land na en Grundrecht regeert."

Na, en Grundrecht, wat is dat nu wedder?

Nu, dat Grundrecht is sotosegg'n de Mudder vun alle Gesetze. Dat stellt de Wüür von de Menschen an böverste Stell, schützt Ehe un Familie un garanteert, dat keen Mensch gegen sien Will'n en Flint in de Hand nehm'n mutt. Aver dit Grundrecht seggt ok, dat alle Menschen vör dat Gesetz gliek sünd. Und dat Bosse in de Konzerne un anner Ünnernehmen dorför to sorgen hebbt, dat de Menschen, de in Lohn un Brot stoht un Dag för Dag süm Arbeit doot, gerecht behandelt un betohlt ward.

"Ja, wenn dat so is", sä dat Volk, "wenn de Lüüd, de wi wählt, för en Grundrecht graad stoht, as du uns dat jüst verklaart hest, denn laat uns vun nu af as Demokraten tohoopleben."

BusinessmanMit datsülbe aver mell sik ok de Wirtschaft to Wort un sä to de Demokratie: All dat is doch blots en Gedankenspeel, dat, op sik sülbst stellt, nix beschicken kann. Du, mien leve Demokratie, bruuks, wenn du bestohn wullt, en starke Wirtschaft an dien Siet. Also, wenn't recht is, will ik di ünner de Arms griepen. Laat uns Hand in Hand gohn, denn könnt wi veel op de Been stell'n.

De Demokratie föhl sik strakelt. "Good", sä se, "dien Wöör hebbt Sinn, ik nehm dien Hölp an. Tohoop sünd wi stark."

"So is dat recht", sä de Wirtschaft. "Aver bedenk, de Wirtschaftsmöhl lepp na ehr eegen Gesetze. Laat mi man en free-e Hand, un ik warr di, du mien junge, leve Demokratie, to Glanz un Ansehn verhölpen."

De Demokratie sweev as op Wolken. Glanz un Ansehn, dorna streev se, dat weer de nödige Kost för ehr, wenn se bestohn wull.

BusinessmanObends stegen de beiden in dat glieke Bett. De Demokratie verlor ehre Unschuld, de 'Free-e Markwirtschaft' woor tüügt.

De Johrn gungen in't Land. Wo en lange Tied de Ruinen düster vör sik hendööst hebbt, worrn niede Werke buut. De Hannel blööh op. Mehr un mehr Arbeitslüüd harrn Arbeit un Brot. Wat de beiden in en so korte Tied op de Been stellt harrn, kunn sik sehn laten, dat grenz an en Wunner.

Alle Welt maak grote Oogen, de Zeitungen schreben weltwiet vun dat Wirtschaftswunner.
De Wirtschaft smeet sik stolt un mit sik sülbst tofreed'n in de Boost un de Demokratie träller nu een Loffleed na dat annere op sik sülbst.

Dat Kind, de 'Free-e Markwirtschaft', dat se tohoop groottroggen, keem in de Flegeljohrn. Mit de Grundgedanken vun de Ohl'n kunn se nix anfang'n. Recht un Demokratie, sä se to sik sülbst, dat sünd doch Gedanken vun güstern. Dat is en Strohfüer, dat sik bitto von Fantasien nährt hett. Dat Volk regeert. Dat is Swacksinn. Dat Volk foddert alle Daag en grötteren Andeel vun den Gewinn. Wo schall So geiht't nich wieder!dat henföhr'n? Dat is en Brems an dat Vorderrad. Dat is gegen alle Regeln, de dat Tohoopleben vun de Menschen dörch de Johrhunnerte hendörch lenkt un stüert hett.

Nee, wull se, de 'Free-e Marktwirtschaft', in Tokunft bestohn, müss se so gau as möglich de Macht an sik rieten un mit starke Hand dat Parlament regeer'n. Jedeen annern Gedanken weer dumm un idealistische Drömeree.

Aber wosük schull ehr eegen Denken op de Fööt stell'n? Se grüvel bi Dag un bi Nacht. Doch wo se ok lang wull, ümmer stunn ehr de Demokratie in Weg. Wat schull se doon? Schull se de Demokratie eenfach dood sloog'n — bi Daglicht? Nee, dat gung nich, dorto harr se noch nich de nödige Kraft. Aver se wull an de Macht. Een Gedanke sett sik in ehr fast. Se müss de Demokratie en Sling um den Hals legg'n un sutje dichttrecken un se denn in düstere Nacht ünner de Eer bring'n.

De Plan weer smeed, de Demokratie worr sutje, ohn dat se sülbst un dat Volk dorüm wies worr, Stück um Stück erdrosselt. Mit datsülbe stött se de 'Free-e Wirtschaft' vun Thron, sett sik sülbst dorop un lach: "De Demokratie is dood, de 'Free-e Wirtschaft' sitt op dat Ohlendeel. Nu regeer ik, de 'Free-e Machtwirtschaft'. Nu bün ik mächtig un warr dat Land mit isern Hand mien Will'n opdwing'n."

Üm dat, wat se sik vörnohm'n harr, ok dörchtosetten, beluer se vun ehrn hogen Thron hendaal toerst de Lüüd, de dat grote Woort in de Politik snacken un na Spenden gier'n. Se wulln Geld, veel Geld. De een'n, um an de Macht to blieben, de annern, um an de Macht to kaam'n. Dat weer good, dat keem ehr fein to paß. Se harr veBusinessmanel Swartgeld in de Achterhand. Dormit foder se de Parteibosse, bit se ehr ut de Hand freten, — tamm, as de Papiertiger. Togliek worrn de Leithammel vun de Parteien as Nixnutze in de Opsichträte slüüst, un de Vörarbeiter, de an de Schalter seten, de dat Tohoopleben regeln schull'n, kregen as Kostgänger vun de Wirtschaft en Stück Brot op to.

Nu, wo se, de 'Free-e Machtwirtschaft', de groten Parteilüüd as ehr Handlanger in de Parlamente sitten harr, läät se ehr Muskeln speel'n. Dat Grundrecht un de Gesetze, de eenmal de de free-e Wirtschaft ehrt harrn un dat Fundament vun denn Rechtstaat west weern, läät se een Tään na den annern trecken. De Parlamentarier aver, as de dressierten Pappsuldaten, de noch ümmer den Rechtsstaat un de free-e Wirtschaft in den Heven löben, droog se nu as en Uthängeschild vör sik her. Un dat weer wichtig, de Schien vun de Demokratie müss blieben. He weer de beste Schutzschild, achter den se, de 'Free-e Machtwirtschaft', in Rooh alle Daag frische Undöög uthecken kunn.

De Wirtschaftmöhl vun de Macht dreih sik to Anfang still un ruhig. Doch denn — de Technik fung an mehr un mehr Lüüd ut Lohn un Brot to stöten — wies de 'Free-e Machtwirtschaft' ehr wohr Gesicht. Rücksichtslos worrn dusende vun Arbeiters op't Afstellgleis drängt. Dor köönt se nu rechtlos, as Leiharbeiter — dat moderne Woort för Slaweree —, för en dikteerten Billiglohn schuften. Annere, to Haupsaak Fruunslüüd, arbeit op de 400-Euro-Basis, um de gröttste Not to linnern. WGelder aver Pech hett, villicht ok en beten droog is, de kriggt Hartz-IV un en 1-Euro-Job. "Sülbst schuld", ward seggt, dat beruhigt dat Geweten.

De Machtwirtschaft jubelt. Ünner den Deckmantel vun Rechtsstaat un Demokratie riet sik de Bosse in de Konzerne straaffree de Milljonen ünner den Nagel un fälscht de Bilanzen, um de eegen Gehälter hochtoschruben. Annere Gauner brukt ehr Posten un schuubt sik gegensiedig de Milljonen to. Un sülbst wenn se blots Murks maakt hebbt, as de Bankskandal nu wiest, hebbt se noch dat Recht, sik ehr Doon vergolden to laten.

Ok de Vörstände vun Banken un Sparkassen schwimmt in süm Fett. Schützt vun de Gesetze, verkööpt se ole Lüüd, de en paar Groschen för dat Öller op de hooge Kant hebbt, Anlagen, de knapp oder gor keen Zins bringt, un kasseert dorför en fette Provision.

Süh, un so is de Daag nich mehr wiet, an den en Rull Toilettenpapier mehr wert is as all de sozialen Rechte, de de eenmol dat Tohoopleben in dat Land regelt hebbt. Ümmer mehr Menschen leevt in Armut. Mehr un mehr Kinner hebbt nich mehr Businessmannoog to eeten. Togliek ward de Millionäre mehr, un de Bosse in Wirtschaft un Banken schuubt de swarten Miljon'n op den Kapitalmarkt na Liechtenstein, na Luxemburg un in de Schweiz. Wiss, dat is verboden. Aver kriegt se den een oder den annern mol bi de Büx, denn hebbt se de nödigen Hölper to Hand, de dat Recht studeert hebbt un alls weddder in de Reeg bringt. "Rechtsverdreiher" seggt de Mann op de Straat to dat Slag Volk.

Aver jüst dat veele Geld, dat op düstere Weeg verschoben ward, feht vundaag op den Verbrukermarkt. Dat Geld leppt nich mehr in en gesunden Weg in Kreis rundüm. De Märkte in't Land ward blootleer. De Menschen verarmt. Ok dat wiest, dat de Politiker blots noch Marionetten sünd un de Amtseid, de se eenmol sworen hebbt, to en wertlose Litanei verkaam'n is. Dat süht man ok an all de Reformen, de de Handlanger vun de 'Free-e Machtwirtschaft' in de letzen Johrn dörch dat GeldParlament schlüüst hebbt. Denn bi Licht ankeken, sünd se alleen dorto andoon, um de nödigen Paragraphen fasttoschrieben, op de de Leibeigenschaft wedder inföhrt warrn kann.

To'n Schluss stellt sik de Fraag: Wohen driebt wi? Wo lang ward dat noch duern, bit de Not de rechtlosen Menschen wedder mol in den Wahnsinn drifft? En Wahnsinn, in den de Maschierer in de vörderste Reeg möglicherwies wedder bruun Hemd'n drägen ward.


8.2.2009


na baven