Dat Johr is noch ganz frisch un nieg,
dor staht wi wedder op to fiern:
Düt is de Ehrendag för di,
wi wüllt di drücken un gra'liern,
opleevst di op uns Schullern heven:
Uns' Annemieke, se schall leven!

Dat Johr is noch ganz frisch un jung,
un doch geiht de Erinnerung
torüch bet letzten Januor:
Alltied, all Dagen weerst du dor
hest Stütt uns un Vermünnern geven.
Uns' Annemieke, se schall leven!

Dat Johr is noch ganz jung un frisch,
un doch sünd wi ganz ooltmodisch
un singt di nu en Bortsdagsständchen,
uns' Annemieke, du uns' Ännchen!
Du büst un bliffst uns ja förwohr
so jung un frisch as elkeen Johr!