Diamant-Hochtiet
(60 Johr verheiraat)

vun Sibilla Frerich


Dat is en Wunnerding, förwiss,
wenn in en Welt vull Biesternis
in stüttig Leev en Minschenpoor
sik truu blifft. — Hüüt warrt Wunner wohr!

Vun "ewig Leev" snackt mennig Poor,
bloots Strohfüür is de Leev ehr Brand.
Welk Leevde höllt wohl sösstig Johr?!
Dat is so raar as Diamant.

Un liekers kümmt dat Wunner vör,
dat Leev Bestand hett, nich verflüggt.
Wenn een den annern Lasten driggt
mit Hart, Verstand un veel Humör,

geiht Leev dör't Leven Hand in Hand,
is stark un knövig, un dat Füür
brennt kloor un deep, as Diamant.
Un so en Poor, dat hebbt wi hier.

De unvergänglich Diamant
hett sinen Naam düt Fest hüüt geven —
nu faat ji beid sik bi de Hand:
dat Diamantpoor, dat schall leven!



na baven