Wenn öller warrst, wöhnst di wat an,
en schönet Fröhstück dann un wann,
dat deit uns alltosam mal goot
un gifft uns weller frischen Moot!

All sünd se denn uk pünktle dor,
wi freit uns all, dat is doch klor,
denn is so wiet, de Döör geiht op
un wi toovt de Tripp herop!

Gemütle sitt wi denn tosam,
dat is vüllicht en feinen Kram,
denn ward fix schludert, glööv mi dat,
wat allns passeert in Land und Stadt!
"Hest dat all höört", so heet dat denn,
un dat Vertellen nimmt keen Enn!

Uns Fröhstück is all Traditschoon —
solang dat geiht, wüllt wi dat doon:
Tosamensitten, beten klöön,
leeve Lüüd, wat is dat schön!