De Harvst

vun Günter Schiller

Nu geiht dat Johr to Enn
un över Stoppelfeller weiht de Wind —
de Jungs, de loot de Draken stiegen,
an Heven gifft een bunten Riegen.

De Wind warrt duller, meist Orkan,
de Luft weer lang nich mehr so warm,
de Bläder danzen vun de Äst,
de eerste Frost gifft ehr den Rest.

De Nevel stiggt op ut de Wischen.
Nu ward dat ok de Letzt begriepen:
vörbi de schöne Sommertiet —
un Wiehnacht is ok nich mehr wiet.

Nu mööt sik Lüüd op't Neeg besinnen,
wenn dat ole Johr geiht vun hinnen.