Neejohr

vun Friedrich Schnoor

De Kirchhoff liggt in'n stillen Droom,
Snee blänkert rings op Busch un Boom.
Dat Moondlicht küßt de bleeken Steen,
De Wind geiht as een Kinnerween'n.
Wat summt dat dörch de stille Runn?
Von'n Torm klingt dump de stille Stunn,
De twölfte Stunn. — Dat Johr vergeiht,
As wenn en Wind de Bläer verweiht
Dat olle Johr geiht still, alleen
To Dode ünnern Liekensteen
Vergohn sünd Leid un Kummer swoor,
Un Hoffnung füllt dat ne'e Johr.