 |
|
vun Rudi Witzke Vadder Gott? Wokeen is dat? —— Uns Welt is vull vun Töverie, "Okkultisten" un Lüüd, de sik sülfst Kureerer nömen. För veel Geld kannst diene "Aura" kennen liernen, up diene "Akkupressur-Meridiane" rümmerfummeln, mit Rüüköl di beneveln un "Mandalas" utmalen. De "Tarot"-Koorten beraden di. |
||
|
|
Up disse Weeg vun "Selbstfindung" truun se nich Vadder Gott, sünnern sik sülfst. Un wenn di so een Minsch in'e Mööt kümmt, wohr di weg: He weit allens beder. He hett keen Rooh nich, di totohören. Wat annere denken, glöven un maken, is minnhaftigen Kraam. He hett sik un sien "Midd" funnen, wo för annere keen Platz nich is. To groot hett he sik upplustert. Een, de up disse Tuur ünnerwegens is, hett avers bloots een Krink ahn Midd funnen. He glöövt, dat he den Born mit Levens-Wader funnen hett. Dorbi is dat een Pütt, de utdröögt. He glöövt, dat he sik in den Loop vun de Natuur inslaten hett un in de Höcht dragen ward. Wenn de Storms avers över ehm kaamt, föllt hei koppheister in en deipes, swattes Lock. |
|
|
Minschen, de glöven, de Gesetten vun't Tosamenspeel vun Eer, Maand, Sünn un Stierns to kennen un för sik to nütten, de plattbarft dörch nattes Gras lopen un meenen, nu weern se an den sund makenden Saftstrom vun leviges Leven anslaten, de hett de Düvel de Ogen tokleistert, de Ohren tostoppt, Grappen in'n Kopp sett. Wokeen so inbildsch is, dat hei de uurolen Radels knackt hett, de maakt sien Seel höhnerblind. Licht griepen Hochmoot, Hatt, Raffsucht, Maatlosigkeit na ehm. Un wokeen sien Maat nich kennt un över de ehm todeilte Scheid geiht, de drifft in'n Afgrund. De dammelt in't Verdarven. |
||
 |
Hildegard vun Bingen seggt to disse Minschen:
"Ji mütten ümkehren un to Vadder Gott lopen." Nu segg mi aver maal: |
|
| Se is een vun
de bedüdenst Fruuns in't düütsche Middelöller. Se
levte vun 1098 bit 1179. Hüüt is se binah överall, wo
Christenlüüd tohoop kaamt, bekannt. To ehr Levtieden tröök se de Lüüd an, liek as hüdigendags, Lüüd, de na Sinn un Heil söken. Se wüßt aver ok in de Welt, woans dat lang geiht. So söchten veele Lüüd ehren Raat in weltlich Fragen. Nich blots Karkenlüüd! |
||
 |
Hildegards Doon un Sülvsterständnis is vör allen
dörchweevt vun dat, wat se propheetsch höört un seihn
hett. (Wenn Se de Biller hier anklickt, köönt Se ehr vergröttert sehn.) |
 |
|
Se wull ehr Lüüd waakrüddeln un gegen
dat Gottvergeten antreden laten. Se hett dorbi vun bedüden Saken
snackt un schreven: Dat religiöös Düden vun dat Universum!
Vun graadut christlich Leven!
|
 |
Allens, Himmel un Eerd, Gloov un Naturkunn, allens,
wat de Minsch is, is för se en Speigel vun Vadder Gott sien Leev,
is Geschenk un Upgaav togliek.
|
| Dree groote theoloogsch
Warken hett se uns schenkt. Dat eerste heit "Sci Vias", wat
heit "Wisse den Weg!" De ewig Geschicht vun Gott un de Minschen
ward an Biller, de se beschrifft, verklart. Se schrifft in en mitrieten
Spraak. Se is aver nich blots Theologin un Dichterin. Se is ok Komponistin.
"Ordo Virtutum — Spiel der Kräfte" heit ehr Singspeel,
in dat se in 33 Dialoge dat Goode mit dat Böse strieden lött.
Schöön antohören is ok ehr Musik "Symphoniae". Veele Minschen is se mehr bekannt as Natuurheilersch un een, de wat vun gesunnes Eten versteiht. Vun beides hett se ok schreven, aver so blots nevenbi. Se hett beraden, woans en Goorn anleggt ward, woans Kranke pleegt warden mütt, wat för Krüder goot doon. Un noch veel mehr. Wokeen aver disse Saken to de Hauptsaak maakt, de Hildgard vun Bingen uns to seggen hett, de is bannig up'n Holtweg. Wenn wi de wohre Hildegard vun Bingen ehr begegen willn, schulln wi mit ehr Musik anfangen. — So denk ik mi, ik wies maal up hen, dat Hildegards Musik ok op CD to köpen is. |
 |
|
 |
Wi weern maal wedder ünnerwegens in de Hochbargen vun'n Sinai mit en Grupp vun de Evangeelsch Akademie in Hamborg. Nachtens slöpen wi ünner frien Himmel. Bevör wi aver in de Slaapsäck kröpen, keemen wi to en Meditatschoon tosamen. Elkeen vun uns weer beden, so wat för de Grupp to maken. Ik harr en Batterie-Recorder un Hildegards Musik bi mi. Ik heff beten vun ehr vertellt. Un denn hebbt wi ünner de Stierns ehr Musik höört. — Musingstill weer dat. |
|
| Nahsten hebbt mi de Wannermaten
vertellt, dat se deep anröögt worrn sünd un sik neeg
to Gott föhlt hebbt. Na Johren seggt de een orrer anner jümmer
noch: "Erinnern Se noch de Nacht mit de Musik vun Hildegard vun
Bingen?"
Ik legg Se de Musik an't Hart. Villicht begifft sik dat ja maal, dat Se in uns Welt vun Unrooh, Ängsten un Noot, Töverie un Snackerie so een Stunn beleven köönt un Hildegards schöön Töön hören. Dat wünsch ik vun Harten. Rudi Witzke
15.2.2004
|
||
