Denn kemen se to Dusende,
dat blootjieperig Volk.
Mann gegen Mann mit Nett un Sweert,
hisst vun de, de sik vergnögen wulln.
Den Foot sett de Winner
up de blöden Liek vun sien' Maten.
Dat Volk, dat toost un tovt.

As Mahnmaal stahn de wracken Deile,
hell warrn se jümmer denn anstrahlt
vun dusend Lüchten,
wenn up de Welt maal wedder
de Minschlichkeit de Beek daalgahn is.

Nu, disse Nachten, lüücht wedder
disse mahnen Fackel.

Wo is denn Minschlichkeit to schannen kamen?

Denk na!