Geboortssteern in Bethlehem, Foto: Rudi Witzke

Nu weern se wedder all tosamen, Luc, de lütte Carl un de Öllern. Weer ja veel Upregen över se kamen: Kalli wull partu poor Weken fröher maal up de Eerd nakieken, wat dor so loos is. He weer woll to niegelich, wat sien Brauder in sien Dörp so dreev. De harr schon en Looprad un suste dormit dörch de Gegen.
Dorför dörft Kalli denn ok mit'n Hoochschruver na den "Baby-Lanneplatz" in Flensborg, de dor up dat Dack vun de Klinik inricht is, fleigen, aver goot schuult in sien Mama. Liekers weer he froh, as he ut de Fleigmaschien rutkunn, se makte to un to luud Kraach…

Nu weer ok de Tiet lang mit dat blage Licht in de Kist un den Schlauch in de Nees vörbi. Den hett Kalli so un so in de tweite Nacht ruttroken. Stört doch, so'n Bammsel.

Bi uns Tohuus, Foto: Rudi Witzke

Se weern nu Tohuus. Kalli harr dor en lütt Kamer för sik un en heel gaatlich Puuch. Na, an en Avend sitten Mudder un Vadder in de Stuuv, Luc buut ut Lego an sien Borg rüm, Kalli slöppt woll. Is nix vun em to hören.

Un denn krüppt Luc achter'n Disch rüm un schüvt twei Stöhl as Hinner an't Enn vun'n Disch. Achter de sliekert he sik wieder, jümmer uppaßt, wat de Öllern ok wieder Zeitung un in dat Book lesten. Denn in'n Husch weer he achter de Döör vun Kallis Kamer verswunnen. De Öllern weern dat woll wies worrn. Beid hen! — "Tööv man en Ogenblick!", höllt Mudder den Vadder trüüch. Luc sliekert up Tehnspitzen hen na Kallis Puuch. "Tööv man noch!" meint Mudder. Luc leggt sien Kopp vörsichtig neven Kallis, so dat sien Mund an Kallis lüttes Ohr keem. Heel still weer dat bi de beiden in de Kamer. Un denn tuschelt Luc Kalli in't Ohr:

"Segg mi doch maal ganz liesing,
wo süht he denn ut?
Un rükt he fein? Woans föhlt he sik an?
Uns Vadder Gott?
Du büst doch jüst vun dor kamen,
weerst doch körtens noch bi em.
Du mußt dat doch noch allens weiten.
Denk doch maal na!
Ik bün bannig trurig, wieldat ik
al so veel vergeten heff."

De Öllern leten de beiden Bröder alleen.
Dat weer nich för se, wat de to besnacken harrn…