Wo Wöör Di utgahn,
dat Nichbeschrievbore to beschrieven,
wo de Ogen dat nich schaffen,
dat Nich-Afwennbore to seihn,
wo de Hannen dat Unbegriepliche nich fåten köönt,
blifft alleen dat Wohrhaftige,
dat Du für jümmer in uns Harten wiederleven warrst.

Een korte Tiet wöör uns in unsen Krink geven,
Denken un Föhlen uttotuschen.
Vertruun wuss as de Rizinus von Ninive.
Un denn fehlte dat Lege nich:
Den Boom, in den sien Schadden wi seten, beet de Worm.
Und Du büst nu up de Weeg vun’n Rägenbågen
Jümmer höger neger Richt letzte Wohrheit.

Wi gaht biester dörch de Daag un missen Di.
Du hest in Dien Tiet Dien Wark för vele daan.
Wi all danken Di, denn wi weiten:
Du bist neeg, man heel wiet weg.
Aver uns Harten drapen Di,
ok wenn Du in endloos Hööchten büst.

Uns Harten sünd vull Dank un Truur.

Rudi Witzke,
Marlou Lessing
un Gertrud Everding

för dat lütte Team
vun Plattpartu

Dieters Vörfohren – lang, lang is dat her — harrn ehr Sitten un Bruukdoom.
Dortau höört dat letzt Beden mit teihn Maten, språken vun den öllsten Söhn:

Dat Kaddisch

Hooch håben över alle un hilligt warr sien Naam up de Welt,
de na sienen Willen von em schöppt wöör –
sien Riek stah up in Juuch Leven in Juge Daag un in’t Leven
vun dat ganze Huus vun de Minschheit,
gau un in de neegst Tiet
un spreekt: Amen!

Priest wees sien groot Naam in Ewigkeit
und Ewigkeit vun de Ewigkeiten.
Priest, loffpriest, hooch hilligt un priest
wees de Naam vun den Hilligen, lofft wees hei
hooch över jedeen Loff un Sang,
elkeen Loffpriesen un Tosaag vun Troost,
so as de in de Welt språken wöörn.
Spreekt: Amen!

Riekdoom an Freden un Leven mucht vun’n Heven
uns in alle Lannen todeilt warden.
Spreekt: Amen!

De Freden utbreidt in Sien Hööchten vun’n Heven,
de grünnt ok Freden unner uns un alle Lannen,
spreekt:

Amen!