Klaus Douglass: De 96 Thesen

in Platt bröcht vun Rudi Witzke

De ierst Upgaav: To de reformatoorsch Midd torüch kamen

1. Martin Luther wull de Bott vun de Kark up de Bibel grünnen un se de Form vun de Tiet geven. De evangeelsch Kark ist jüst dorbi, dat een as dat anner to verspelen.

2. De Reformatschoon hett nich in't sößteihnte Johrhunnert stattfunnen, se liggt as Upgaav vör uns.

3. Wokeen de Kark reformeern mucht, mütt bi den Inholt ansetten. Dorbi dörff hei aver nich stahn blieven.

4. Reformartoorsch sünd wi to Gang, wenn wi de Warke vun de Reformatoren vöranbringen un nich, wenn wi se bloots konserveern.

5. De christlich Gloov is kein Wark vun Regeln un Grundsätz noch en Wies, de Welt antoseihn oder Liehr. In de Midd vun den christlichen Gloven steiht veel miehr dat Vertruun von Minschen to Jesus Christus.

6. Een Theologie mit ein klore Midd kann verännerbore Ränner hebben. Een unklore Midd föhrt aver dortau, dat de Ränner zementeert warden.

7. De Ränner vun de Kark sünd nich na Lust un Laun verännerboor. Se mütten ehr Form vun de Midd her kriegen orrer up de beste Wies up disse Midd henwiesen.

8. De niege Reformatschoon kann sik an vele Steden mit de vun de ierste Reformatschoon tosamendaun, bi welk Saken mit se düdlich wiedergahn.

De tweite Upgaav: Spiritualitäät friesetten

9. De Minschen vun dat 21. Johrhunnert sünd dörchut apen för religiöös Fragen. Doch se söökt de Antern up ehre Fragen nich miehr in de Kark.

10. Dat ward hööchst Tiet, dat sik de evangeelsch Kark vör allens anner för de Gottesfraag tostännig wiest.

11. Jesus Christus is de Anter up den spirituellen Hunger in uns Tiet. Doch dat is nich naug, dit bloots to behaupten. Een mutt dat in uns Gemeinden ok mitkriegen.
12. De Spiritialitäät in uns Gemeinden schall ehr Kräfft un Leven kriegen vun Hengaav, Begeistern un strahlen Kräfft.

13. Dat gifft minnst föftig verschieden Wiesen to beden — aver wi kennt dovun meist nich maal een Handvull.

14. Uns Kark bruukt en Slaag, de spirituell frie maakt.

15. De Gottesleiv is wiet un breit de blinne Plack vun de evangeelsch Theologie.

16. Veel wichtiger as all uns Daun un Möhen is, dat wi in Gott sien Leiv induken.

De drütte Upgaav: Den Updraag wedder wies warden

17. De bövelste Updraag vun Jesus an sien Kark heit nicht, de Minschen to betüdeln, sünnern se to Jüngern to maken.

18. De Kark Jesu Christi kann dor nich maken, wat se will, "Mission " bedrieven orrer nich.

19. Misssion un Toleranz snackt nich towedder.

20. Dat gifft kein Christsien ahn Bekiehren — aver dörchut ahn Bekiehrungsbelevnis.

21. To den Vörgang vun Bekiehrung hört dat Inwassen in de Gemeind.

22. Wokeen annern een gaude Narich twiederseggen mucht, schull sülven een gaude Naricht sien.

23.Wi köönt nich mit reken, dat sik Minschen up Christus inlaten, wenn wi uns nich up se inlaten.

24. Wi bruukt kein missionarsch Unnernehmen, sünnern missionarsch Gemeinden.

De veerte Upgaav: Dat allgemeine Preisterdoom vun de Glövenden nieges Leven geven

25. Luthers Liehr vun dat allgemeine Preisterdoom vun de Glövenden is dat wichtigste, wat uns hüüt noch vun de Kathoolen ünnerscheidt.

26. Dat Ünnerscheiden twüschen so nömte "Geistliche" un de so nömten "Laien" is unbiblisch un unevangeelsch.

27. Wi köönt dat allgemein Preisterdoom in uns Gemeinden levig kriegen, wenn wi bi de Minschen een Leiv to de Hillige Schrifft waak maken.

28. Kein Minsch kann all de Gaven hebben, de nöödig sünd, dat een Gemeind halfweegs dat kriggt, wat se bruukt.

29. Elkeen Christ hett een persönlich Gaav vun Gott - un een dortau hören Up-Gaav.

30. Dat is de wichtigst Upgaav vun de, de in de Gemeind dat Seggen hebbt, de Gemeindematen dorbi to helpen, ehr Gaav wies to warden un intosetten.

31. Minschen schüllen dor in de Gemeind mitarbeiden, wo Gott jüm besünners begaavt hett.

32. Mitarbeider un Mitarbeiderinnenm, de ehre vun Gott jüm gevene Gaven insetten, maken nich bloots ornlichen Kraam, se sünd ok ganz bi de Saak un hebbt Freud an ehr Daun.

De föffte Upgaav: Nieg finnen: Wat is een Pastoor?

33. In de evangeelsch Kark lopen all Fadens, wo dat nich so sien mutt, up den Pastoor to.

34. Disse "Pastoor in de Midd" bringt uns Kark as ok den Pastoor un de Gemeind in grote Noot.

35. De Pastoors mütt ehr bedüden Rull in Kark un Gemeind nütten, dit Middensien uptolösen.

36. In't Niee Testament ward de Gemeinden nich vun Pastoors anföhrt, sünnern vun Koppeln.

37. Een Pastoor mit för sik een för alle maaal besluten, wat hei för alle orrer för dat Ganze dor sien will.

38. In Tokunft mutt dat so heiten: "De Pastoor för de Mitarbeidende, de Mitarbeidenden för de Gemeind."

39. Een goden Pastoor warrst ok wies, wat sien Gemeind wat utseggen kann.

40. Dat Nie-Maken vun uns Gemeind hangt vun dat geistlich Nie-Warden vun den Pastoor af.

De sößte Upgaav: För Seggen un Daun dat Krüüz henhalen

41. De Fraag vun dat Föhren vun uns Gemeinden is nich lööst. Dat dreggt wi as Last in dat niege Johrdusend.

42. An un fö sik schallen de Karkenvörstänn de Gemeinden föhren. Tomeist aver sünd de mit Verwaltung un Organisatschoon indeckt.

43. Wo kein Föhren is, herrscht kein Frieheit, sünnern dat Recht vun den Basigen.

44. De Gemeinden bruukt een "Lüchtfüür", wo se sik orienteern köönt.

45. Dat Warken vun den Hilligen Geist maakt Daun na Plaan nich överflüssig, sünnern överhaupt ierst sinnvull.

46. De Upgaav vun den Karkenvörstand in de Tokunft heit: "Vischoon upbuen, Vischoon unner der Lüüd bringen, Vischoon in Daun ümsetten. För alle annern Upgaven kann een Lüüd in de Gemeind finnen.

47. Na de Vörstellung vun dat Niee Testament schallen bloots Minschen de Gemeind vörangahn, de ok dat Tüüg hebbt, se geistlich to versorgen.

48. Jesus hett uns vörmaakt, woans wi in de Karken lenken un föhren schüllt: Hei hett nich över sien Jünger regeert, se hebbt em deint.

De sövte Upgaav: Lütte Koppeln upbuen

49. Uns Gemeinden sünd to groot, dat een sik mit de Bräuder un Süstern persönlich tohoop daun kann. Se sünd to lütt, dat een bi Diakonie, Evangelisatschoon un geheimnisvull Binnerstes ut Vulle schöppen kann.

50. Dat nietestamentlich Gemeindleven harr twei Middelpunkte: De gottedeinstlich Fier un de Huusgemeinschopp.

51. Gott wahnt nich ihn een eigen Buuwark, sünnern dor, wo de Minschen wahnen.

52. Die Huuskrinks vun uns Daag sünd nich liek de Huusgemeinschoppen vun't Niee Testament, aver se sünd een wichtige Schridd un disse Richt.

53. Dat gifft kein beder Steed, de dorför döögt, Minschen dorbi to helpen, to'n Gloven to kamen, in'n Gloven to wassen un ehren Glovwn mit anner to deilen, as de Hüüs vun de Christen.

54. Krinks un Gruppen gifft dat in uns Gemeinden vele. Wat wi aver bruken, sünd ganzheitliche Lüttgruppen.

55. De Gemeind vun de Tokunft ward nich miehr Huuskrinks orrer lieke Lüttkoppels hebben. Se ward ut solk Lüttkoppels bestahn.

56. Bloots in een ganheitlich Lüttkoppel bekümmt de Minsch dat Maat an Towennen, dat hei wohrhaftig bruukt. Dorüm warden de Basen de Pastoors vun de Taukunft sien.

De achte Upgaav: Een Kultuur vun Leev entwickeln

57. De christlich Leev is vun ehr Oort her anners as elkeen anner Leev.

58. Wenn dat willt, dat de Minschen leevvuller warden, mütt wi jüm den Tongang to Gott sien Leev frie maken.

59. Dat gifft kein levig Christendoom ahn Gemeinschopp.

60. De christlich Gemeind ist dat wichtigste Kontaktfeld in't Leven vun een Christen. Se is sien niege Familje.

61. Christlich Gemeinschopp is nich een Ideaal, dat wi inföddern köönt, dat is veelmiehr een Upgaav, de Gott an uns stellt.

62. Gemeinden, dragen vun Leev, hebbt Toloop.

63. Uns Gemeinden schullen een wolldauen Gegendeil to de sünstige Gesellschopp sien.

64. Kark is bloots Kark, wenn de Kark för anner dor is.

De negente Upgaav: Den Gottesdeinst looskehden

65. De Gottesdeinst, de fröher maal een Angebott för alle weer, is hüüt een Begevnis in een versteckte Eck.

66. De evangeelsch Gottesdeinst is an een dubbelt Kehd leggt: Karkenmusik un lituurgsch Traditschoon. Wenn uns dat nich lückt, em dorvun frie to kriegen, ward dat em bald nich miehr geven.

67. Mit de Oort un Wiesen vun Gottesdeinste kannst nich maken, wat du willst, se mööt sik aver liekers anpassen können.

68. Gottesdeinste, de Minschen dat licht un hell maken willt, mütt ehr Levensgeföhl anspreken.

69. De negere Tokunft vun Gottedeinst hett miehr as een Weg.

70. De Gottesdeinst in de Tolunft is nich de Saak vun den Pastoor, de Gemeind fiert Gottesdeinst.

71. Wi bruukt nich bloots een Konzeept, woans wi Gottesdeinst fiern, sünnern ok, woans wi Gottesdeinst leven willen.

72. Gottesdeinste, de nich bloots verpuffen willt, kööt in een ümfaten Gemeindkonzeept inbunnen sien.

De teihnte Upgaav: Den Upbuu in een Gemeind einfacher maken

73. De Upbuu vun de Kark hett groot geistlich Bedüden.

74. Wi verantworden den Upbuu, in den wi leven.

75. Wi mütt uns einig warden, wat wi an de ierste Steed setten willt: De buter Kark bewohren orrer de binnere niee beleven.

76. Wokeen mucht, dat Kark blifft, as se is, mucht nich, dat Kark blifft.

77. Upbuuwiesen, de den Gemeindupbuu nich helpen, verhinnern em.

78. Upgaav vun de Synoden ward in de negsten Johren siern, Gemeinden vun de Last von ca. 80 % Regeln to entlasten. In de Twüschentiet sünd de Gemeinden to zivilen Unoordigkeit upropen.

79. Een komplizeert Upbuu verlahmt uns Gemeind. Teel is also de Slichtheit. Wat nich slicht geiht, geiht nu maal even gor nich.

80. Wi bruukt nich bloots een Upbuurefoorm, sünnern een Reformatschoon vun de Upbuudeile.

De ölvte Upgaav: Den Vörrang vun de Gemeind wedder herstellen

81. De mehrsten Kräfft vun de Landeskark — de Gemeind an'n Oort — warden meist nich nütt.

82. De Afsicht vun vele Landeskarken, Gemeinden tosamentoleggen, ward sik över koort orrer lang as Weg in den Dood wiesen. Wi bruukt nich weniger, wi bruukt miehr Gemeinden.

83. Dat Johrhunnert Johr ole System vun Ortsgemeinden mütt andoon warden dörch vele annre Gemeindemodelle.

84. De Pastoors mütt keen Akademiker un se dörfft keen Beamte sien.

85. Een Gemeind, de nich miehr up den Pastoor utricht is, ward up de Duur keen anner Autortäät över sik tolaten. Dat is konsequent ümsettes "Preisterdoom vun de Glövenden" up höger Flack.

86. De Gemeinden sünd nich dotau dor, de Institutioon Kark to deinen, sünner de Instututioon Kark is dortau dor, de Gemeinden to deinen.

87. In uns Kark mütt Hierachie un Verwaltens-Upbuu radikaal afbuut warden — un dat mööglichst bald.

88. De Gemeind vun de Tolunft hett dat Recht un de Plicht, een kloor Positschoon intonehmen.

De twölfte Upgaav: De Kark na vörn drömen

89. Miehr as an Geld- un Personennoot fehlt dat uns Kark an Drööm.

90. Drööm sünd unwirklich. Se hebbt aver ehr Wöddeln in de Wirklichkeit.

91. De Kark na vörn drömen heit, in uns Gemeinden den Droom vun de Urgemeind nie to beleven.

92. De kamen Kark drömen heit, Gott sien Droom vun Kark natoföhlen.

93. Uns Drööm mütt groot naug sien, dat Gott dor Platz finndt.

94. Drömen allein reikt nich. Wi mütt uns Drööm in Daun ümsetten.

95. Na vörn drömen heit Nieges in de Arms sluten.

96. De eenzig Mächt, de wat to't Gaude ännern köönt, sünd Gloov, Leev un Höpen.