At sei bi ein Dörp ankömen schull Jesus bi dei Jüngers blieben, dei wullen dat gerne. At sei sick an'n Dischk settden, nöhm Jesus dat Brot, sprök dat Loffgebett, brök dat Brot un geef ehr dat. Don güngen ehr dei Oogen aopen un sei kreegen üm in dei Künne un sehgen üm don nich mehr. "Brennde nich use Harte, at hei ünnerwägens mit us schnackde un us den Sinn van dei Schrift verklorde?" Forts güngen sei wedder trügge nao Jerusalem, wor sei dei annern Jüngers dröpen. Dei vertellden: "Dei Herr is wohrhaft wedder upstaohn un Simon harr üm seihn." Don vertellden uck sei, wat sei ünnerwägens beläwden un wo sei üm in dei Künne kreegen, at hei dat Brot brök.