Op ole Weeg un Brüchen:

Woltersmöhlen: De Bootsfohrt op den niegen Diek

vun Antje Heßler

Dat niege Naamsschild ünner den Aadler

Nu hett de Diek enen richtigen Naam kregen! Dat Beleevnis müss doch fiert warrn. Harald harr to dat Fest siene Familie un sien Frünnen inlaadt. An den Diek stünnen Disch un Bänke, un ok de Sünnenschien weer inlaadt! Dat smucke Door weer wiet upsparrt. Wi kunnen mit dat Auto bit an den Diek föhrn.

De Diekbesitter Harald un de Verfatersch laat sik dat good gahn; de arme Hund kriggt nix af

Up de Grillpann leeg al Fleesch un Wuss. En goden Ruuch steeg uns in de Nääs! De Hund Eik leeg ünner den Grill un pass up, dat dor keen an dat Fleesch güng (wenn he sülven dor schon nich ran dröff). De annern twee Hunnen begröten uns mit luud Gebell.

De schöne Diek

Harald begrööt uns ok un wünsch uns goden Appetit. Denn proost he uns mit sülvstmakten Appelsaft to. Wi leten uns dat goot smecken. Bi strahlenden Sünnenschien an den niegen Diek sull uns dat wohl goot gahn. Achterna geev dat noch en wunnerbore Appeltort, vun Frünnen backt. De Koken weer noch gor nich ganz afköhlt.

Es lächelt der See, er ladet zur — Bootsfahrt!

Nun harrn de Enkelkinner vun Harald aver Lust up en lütte Seefohrt. Dat Boot leeg an't Över. Blots se harrn nich noog Ruder. De Deern hett denn ganz eenfach en Schüffel nahmen. De leeg in dat Boot. Dormit hett se dat Water an de Siet schaven. Un dat güng. Noot maakt erfinderisch!

De Watergeist is füünsch

Bloots twee Ruder! De Jungs denkt noch na, de Deern haalt en Schüffel

Opa is skeptisch, de Nixe is nakelt un de Gören sünd — al weg!

Ein Wind kommt von Süd und zieht mich hinaus op den Diek...

An de Nix Undine un den Watergeist Ekke Nekkepenn vörbi schippern se up den Diek. De Figuren weern vun Holt un stünnen in den Diek. Se sehgen de richtigen Geister bannig liek. N'beten bang keek Opa de Kinner achterna. De Diek weer immerhin meist 2 Meter deep. In't Water dörfen se nich fallen.

De Watergeist Ekke Nekkepenn keek meist so'n beten grimmig to. He stütt sik up den Dreezack. Notfalls kunn he dormit to Hölp kamen. Undine leeg up en Boomstubben un keek to.

...mien Deern, wees nich trurig, wenn ich hier faul rumlieg!

Hier warrt Water ümröhrt — in't Stahn!

De Kinner weern in de Twischentiet mit dat Boot al goot vöran kamen. Nu seten se in dat Blattwark vun de Seerosen fast. Ekke Nekkepenn keek grimmig röver. Ümmer wedder harr he de smucke blonde Nixendeern mit de langen Hoor up'n Kieker. De wöör he opleevst mit in sien Waterslott nehmen.

De Jungs sitt fuul rüm, de Deern schüffelt noch

Intwischen harr de Sünn sik achter düstere Wulken verkrapen. De eersten Regendruppen fullen in den blanken Diek. Dat weer nu gor keen Spegel mehr. Gau lepen wi all na uns Auto. Wat harrn wi för enen schönen Dag hatt!