vun Behrend Böckmann

Ik wull so giern 'n Tamagotchi

An dat Enn von't letzt Johrhunnert,
as all digital wür wunnert,
keem in Japan up'e Welt
dat Tamagotchi as bestellt.

Un up't Displäh von't Wunnerei
schlüpft 'n „Küken“ mit juchhei,
piept nå dit un piept nå dat —
ümmer wedder wull dat wat.
Gaut twinnig Dåch künn't „Küken“ läben,
denn möst dat den Geist upgäben,
wat fünn man't Tamagotchi fien
süll't doch Ersatz för'n Husdiert sien!

Dat wull denn jederein ok giern hemm'

Dat wier vör ein half Johrhunnert,
dat œwer'n Monchhichi wür wunnert.

As hei in Japan wür erfunnen
wiern dei Düütschen beste Kunnen,
dei inne Kinnerstuwen keem
un man em giern taun Kuscheln nåhm.
Sülfst in'n Osten geef't dees Popp
för Westgeld in'n Interschopp.
Sien Utseihn is bet hüt so bläben
blot 'n Schnuller hett hei krägen,
denn stäkt hei nu in sienen Mund,
dor Dumennuckeln nich gesund.

Denn keem dei Täuwerwörpel up 'n Markt

Nägenteihnhunnertachtig wier't,
as 'n Wörpel wür grot ihrt,
den 'n Ungar harr erfunnen,
un hei fünn ganz väle Kunnen,
dei em wull'n ganz giern verschenken,
üm tau verbinnen Späl un Denken.

Männig Späler wier sik wiss,
dat hei dat Geheimnis is,
üm söss verbunnen lütte Stein
möst man twinnig anner dreihn
üm lütte Wörpel in drei Schichten
up söss Farwen uttaurichten.

Un nu dat niege Monster Labubu

In fiefhunnert Lådens up uns Welt
verköfft man dissen Monsterheld
mit grote Ogen, spitze Uhr'n
un 'n Fratz as angeburn,
dei mit Labubu as Nåmen
is ut China tau uns kåmen.

As Sammlerstücke limitiert
sünd's besonners dull begihrt,
von nägenteihn bet por hunnert Piepen
möt 'n inne Kniep wull griepen
för 'n Monster, dat so fratzig lacht,
un nich as Kinnerspältüch wür erdacht.