Seemannsgarn:
Landgang, Deel 4 — Sott hatt!

vun Günter Sohnemann

Wi harrn en Jungmann an Bord vun 16 Johr, de harr dat Tripper-Desaster an Bord vull Bangnis verfolgt. In't Stillen weer he in eensento an't Beden: O leve Gott, laat mi keen Tripper kriegen!

Denn weer he avers doch de Letzte, de sik mit Brand in de Harnröhr bi'n Drütten Offzeer mellen dä un sik sien Penicillin-Sprütt afhaal. De Rest vun de Reis weer för em de Höll, denn he wüss, bi nich vulljöhrige Seelüüd müss de Reederei de Öllern schriftlich Naricht geven. So stunn dat in't Gesett.

He kenn sien Öllernhuus: Dat wöörn se nienich vergeven.

In sien Bregen güng dat in eensento rund un rund: Wat schall ik denn de Öllern bi ehr Verhör vertelln?!

De Naricht weer al lang bi de Öllern ankamen, lang ehrdat dat Schipp överhaupt in Düütschland weer. All Seelüüd, de sik ansteken harrn, müssen sik in'n eersten düütschen Haven bi de Sundheitsbehörde mellen un stellen. De eerste Haven weer op düsse Reis Bremen. — Allemann woorn gründlich ünnersöcht un kregen Oplaag, sik dat Ergeevnis aftohalen, ehrdat se wedder in't Butenland rutfohrn dään.

Nu güng dat eerstmal wieder na Hamborg.

För uns Jungmann stunn nu dat Verhöör mit Vadder bevör. Denn de Öllern wahnen in Hamborg un halen ehrn Söhn persöönlich vun't Schipp af. De Vadder weer en bekannte apentliche Persoon. Wi keken unsen Jungmann vull Mitföhlen na, as he benaut un mit hangen Ohren achter Vadder herleep.

Neegsten Morgen bi't Fröhstück weer he wedder an Bord.

"Na, wo is dat lopen?", froog ik em.
"Puh, dat leep beter, as ik beförchten weer", vertell he. "Mien Vadder wull nau weten, woans dat passeern kunn. Ik heff em vertellt, ik harr nix anners drunken as Cola Alkoholfrie; denn harr ik en Filmriss hatt un weer bi en schöne Peruanerin in't Bett wedder opwaakt! Vadder sä: 'Junge', sä he, 'du muttst beter oppassen, wat du in't Glas hest, gah nienich wedder in solk Bars! Un vertell nümsnich, dat du di en Tripper haalt hest!' — Natüürlich weer dat allens flunkert, man de eenzige Weg, mi ut de Affäär to trecken."

Dat dat flunkert weer, wüss ik wohl. Ik weer ja dorbi west, un ik kann seggen: Coca Cola heff ik nienich op den Jungmann sien Disch in de Bar "Blue Moon" sehn...

Vun Hamborg güng uns neegste Reis mit de M.S. Rheinland wedder över Bremen in de Welt rut. All, de na de letzte Reis bi't Sundheitsamt in Bremen harrn vörstellig warrn müsst, güngen vör de Utreis nocheens dorhen, sik dat Ergeevnis vun de Ünnersöken aftohalen, as se to verplicht weern. Ok uns Jungmann.

Trüch an Bord, keem he na mi to, "Ik warr verrückt!", reep he, "dat Ergeevnis för mi, du glöövst dat nich!, dat is: Ik heff nienich en Tripper hatt! Dat mutt en Blasenentzündung west ween. Hier — ik heff dat schriftlich."

Tja, dat ganze Märken för Vadder un de ganze Bammel weern nich nödig west.

En Lex hett de Jung sachs liekers ut lehrt.