Seemannsgarn:
De Bremer Wiehnachtsmann

vun Günter Sohnemann

Mit en anner Aart vun Macht harr ik dat in Bremen bi't Anleggmanöver an'n Kai vun unsen Liggplatz to doon. Sleppers harrn uns an unsen Liggplatz sleept. Nu drücken se uns an de Kai un töven, dat wi de Lienen an Land fastmaken dään. Dorto bruken wi de Hülp vun de Fastmaker-Gang an Land, de an uns Fastmaker-Wurflien denn de Tross an Land trecken un över'n Poller leggen müssten. Fertig.

In groten Bagen flöög de Wurflien an Land un de Fastmaker güng mit de Hannen in de Tasch gaaanz langsam op de Wurflien to, de al drauh, in't Havenbecken aftorutschen. Laaangsam rutsch dat, laaangsam driesel he op to — he wull orr kunn dat nich schaffen — plitsch!, rutsch de Lien in't Water.

En niege Versöök vun mi, en Wurf in hogen Bagen — dat glieke Speel.

Vun de Back ut reep ik den Mann an: "Du Wiehnachtsmann, nimm dien Hannen ut de Taschen un pack de Lien!"

Wat dä he? Dreih mi den Rüch to, leet to'n drütten Maal de Lien in't Water gleden un reep, to'n Schien in Brass: "De dor hett Wiehnachtsmann op mi seggt!" Un so muul he sik den ganzen Kai langs: "De dor hett mi'n Wiehnachtsmann schamfeert!"

Uns Schipp woor nich fastmaakt, un twee Havensleppers hölln uns för düer Geld an'n Platz, bet de Schippsleitung een faatkregen harr, de dat Leit an den Kai harr un den "Wiehnachtsmann" de Leviten lees.

Dat weer mal wedder en Stück, woans de Bremers to de Hamborgers staht. Uurole hanseatische Tradischoonen, leeftallig pleegt un bewohrt.