Seemannsgarn:
Ceylon, hüüt Sri Lanka

vun Günter Sohnemann

Uns Schipp, de Darmstadt, harr Ceylon anlopen. Hüüt heet de Insel Sri Lanka. Mit de Mannschaft kregen wi dat Angebott vun de düütsche Seemannsmission, mit't Auto de Insel wat nehger to erkunnen. Dor sään wi alltohoop wiss nich Nee to!

En wunnerschöne Insel weer't, de wi dor kennenlehren dröffen. Dat weer jümmers noch Regentied, un in de Bargen in't Inselbinnere weer't op jeden Fall köhler as in Colombo.

Op kurvige Straten güng dat höger un jümmer höger in de Bargen rop — vörbi an Hänge, 'neem Fruuns Tee plücken dään, un op de Plateaus grote provisoorsche Däcker, ünner de Teebläder an't Drögen weern. Hier un dor harrn wi Utsichten op Waterfäll, de sik hunnerte Meter in de Deepde störten dään. In de Deepde sehgen wi Uurwoold, dör den en Fluss sik dörslängeln dä, dorblangen en Straat. An en sandige Steed woor en Elefant in't Flusswater wuschen. — Alltohoop: en Anblick as in't Märkenbook.

Uns Föhrer avers bröch uns jüst dorhen. De Wagen höll op de Straat blangen den Fluss, un uns Föhrer füng an to verhanneln mit den jungen Mann, de den Elefanten bi to waschen weer. Un kiek: Een na'n annern dröffen wi all op den jungen Elefanten en Stück dör den Fluss rieden.

Junge Elefant, ja — avers doch en grote Fleeschbarg. Dor roptokladdern weer vigeliensch, un ik wull dat Deert mit mien Schoh ja ok nich wehdoon. Also möök ik en groten Spagat op sienen Rüüch. Dat mutt so komisch utsehn hebben, dat mien Maten an'n Borrn sik kaputtlachen wulln.

Denn güng dat wieder in't Auto op de Straat blangen den Fluss dör en dämmrig Daal, bet wi opletzt bi en Gasthuus ankemen. Dor töven se al op uns. Se harrn en typisches Reisgericht kaakt, scharp, veel Grööntüüch un Fleeschstückchen. Ganz wunnerbor hett dat smeckt.

Dorna güng dat to Foot wieder an'n Fluss langs bet na den ehmaligen Drehoort vun de beropen Film "De Brück an'n Kwai". Wat de Fluss nu Kwai heten dä orr nich, uurtümlich noog sehg dat ut. Se wiesen uns nau de Steed, 'neem de "Filmbrücke" stunnen harr. Dor weer avers keen Spoor mehr vun to finnen. Keen Stück Holt, keen Spoor in'n Borrn, dat hier mal en Brüch stunnen harr. De Filmlüüd harrn gründlich opklaart, un sowiso harr de Uurwoold hier nerrn in't Daal allens överwokert.

An'n Avend weern wi all glücklich un sund trüch an Bord — un vertelln noch lang vun uns betövern Indrück. Wo good is dat doch, dachten wi vull Dank, dat dat en Seemannsmissioon gifft!

Bloots unsen Jungmann weer't al siet Indonesien ganz elenniglich gahn. Nich bloots weer em kodderig in't Lief, nee, he sehg ok ut, as kreeg he Lepra orr sünstwat. He weer avers an den Dag op Ceylon na'n Dokter west un keem vull Höpen trüch. De eerste Fraag, de de Dokter em stellt harr, weer: "Hebbt Se in Indonesien Musseln eten?"
"Ja", weer de Anter.
"Na denn heff ik wat för Se."

Wat een allens dat vun Musseln kriegen kann un wat för'n Medizin he nu dorgegen kregen harr, weet ik nich, avers op de Rüchreis güng na un na de Schorf un dat Eiternässen trüch.

In Hamborg weer nix mehr dorvun to sehn.