Dat Vagelscheten

vun Frauke Umlandt; Holsteener Platt vun Henning Eggers

Dat Joahr weet ik nich so nau. Dat wär avers vör de Währungsreform. Dor gäv dat nix to keupen bi'n Höker. Wi wärn veer Kinner to Huus. Wahnt hebbt wi in Wittenwurth in de Bahnhoffstraat lieks gegenöver vun Bäcker Reimers.

Wi wärn de Hinners-Kinner. Unse Modder wär veel krank, se harr so slimm Asthma. So käm se ok nienich mit to'n Vagelscheten. Nu harr ik an düssen Dag dat Glück un woor bi't Pottslagen Königin! In Draff bün ik na Huus loopen. Ik kunn mien Modder dat gornich gau genooch vertelln, so heff ik mi doch freut, dat ik Königin woorn bün!

As mien Modder dat höörn de, dor fung se an to ween. "Kind, du hest doch gorkeen schönet Kleed, un en Königin mutt doch smuck utsehn!" Denn is se eerstmol mit mi na Tante Minna Kassen henloopen, de wär Sniederin bi uns in't Dörp. Dor heff ik as Kind oftens ünnern Disch seten un för mien Popp Kleeder neiht. Ik much Tante Minna so geern, un se haal jümmer schöne Flicken för mi. Wie oft hett se to mi seggt, "Du schast Sniederin warrn", un ik wull dat jo ok so geern! Aver Vadder seggt, "Se küümt na en Buern, denn hebbt wi een Eeter weniger an Disch!" So wärn de Tieden in düss Tied!

Aver Tante Minna harr keen Stoff för'n Kleed för mi. Se seggte aver to mien Modder, "Wenn du mi Stoff besorgen deist, denn neih ik för Frauke de ganze Nacht dörch!" Mien Modder sett sick op Fohrrad un is no Wesselburen na ehrn Broder fohrt, de dor en lütten Hoff harr. Dor kreeg se vun ehre Swägerin, mien Tante, en rosa Nachthemdstoff ut Paarchen, mit lütte geele, blaue un rode Blomen binn!

Tante Minna segg, "Dat reckt awer nich för en Kleed!" Un denn hett Tante Minna doch wohraftig en Bluus vun sick sülven hernahmen un tweisneeden! De Bluus harr ok al en poor Muggen. Ünnen an den Rock, an de Puffärmel un ünnern Kragen käm een Striepen vun Tante Minnas Bluus rin. So reck de Stoff doch noch, un ik harr en wunnerschönet Kleed!

Dat duert mi, dat ik dorvun keen Bild heff! Aver dat Kleed heff ik mien ganzet Lewen lang nie vergeeten. Un ok de Kutschfohrt nich! Wi sünd in den Landauer fohrt worn, de König wär Erni Nottelmann un denn is dor noch een Haalck-Deern mit uns fohrt. Ik weet nich, ob se Irma orrer Abeline heeten hett, se wär so krank mit ehr Hart. All de annern möten tofoot loopen. De Fohrt güng na Wittenwurth to Didi to'n Danzen un "Rode Bruus" drinken.

Oftens heff ik doröber nadacht, wie mien Asthmakranke Modder dat bloots schafft hett, na Wesselburen mit Fohrrad un wedder torüch to fohren. Ik dank ehr dat noch hüüt.