Foto: Rolf via Wikimedia Commons

Ut de Tiet, as de Buckwust noch en Buckwust weer

vun Günter Weber

Ik nehm dat Glas ut den Pottrahm. "Bockwurst" steiht op dat Glas. "Im zarten Saibling!" Mein Herr Gott, denk ik, wat is denn nu maal "im zarten Saibling"? Tau Huus kiek ik mi dat Glas nau an. Saibling? Nee, Saitling. Saitling stunn da.

Zaarte Äsch. Wikimedia Commons, Foto: Christian Mauer

Wat denn Zarten Saitling is, weit ik ok van Dag noch nich. Vun den Saibling weit ik dat beter. Ik glööv meist, dat dat een lassordigen Fisch is. As Jungs hebbt wi Äschen fungen un uns buten braadt. Kannst se püük rökern. So wat is denn woll ok en Saibling. Un zaart...!

Op den Opkläver steiht veel, aver nix vun'n Saibling. Dor kannst lesen: Inhalt: Antioxidationmittel, Ascorbinsäure, Milcheiweiß, Gewürzextrakte, Stabilisator, Jodiertes Salz, Natriumnitrit ja und dor stünn ok noch wat op Düütsch. "Rauch" stünn dor. Ja , dann denk ik an denn Tied, dor weer Rook ganz sülfstverständlich för de "Bockwuust".

Levensmiddelkoort. Foto: Rudi Witzke

Ik heff so dacht, damals to Beginn vun de föftiger Johr. In uns lütt Dörp in Meckelbörg geev da keen Slachter. Ik güng in'e Stadt tau Schaul.

Min Vadder un Mudder sünd in den Oorlog bleven. Ik bün vun Grotöllern mit mien Bräuder as Kinner un junge Bengels övernohmen worrn. Wi weeren ja nich alleen von dat Schicksal bedråpen. Vele annre güng dat ok so. Mit de sozialischte Planwirtschaft weer dat ok nix. Wi harren ja noch de Lebensmiddelkorden.

Mit de Korden müßt ik friedags man bloß sommers Fleisch mitbringen. Ja, man bloots ümmer sommerdags. Winters geev dat kein Fleischkorden. Da hebbt wi sülfst uns fettmaakt Swien slacht.

Unsen Börgermeister keem dat Swien schätzen. So schwor, as dat Stück Fleesch wor, wat hei sik mitnähm, dorna richtete sich ok, wennierder wi wedder Fleeschkorden kregen.

Slachtswien. Bild: Bredehorn J/Pixelio

As ik ut de Schaul keem, da stünnen all veel Minschen vör de Döör bi den Slachter. Drei Stunn hefrf ik tövt. Dann weer ik dran. Ik heff mi jeden Friedag schenant fäuhlt. De Fruu, de kennte mi all. "Na," sää se, "ein Kilo Braten und 100 Gramm für die Bockwurst?" Sei nähm de Schier. Snitt den Afsnitt vun de Kord af. Fleesch un Bockwust inpackt in dat griese Papier, op dat Fohrrad un op na Huus hen. 13 Kilometer. Ünnerwegs an eenen grooten Eekenboomm die "Bockwuust" kold äten. Sei smeckte na Rook, sei knasterte so ornlich. Dat weer "Bockwust." Und vun Dag? Antioxidationmittel, Ascorbinsäure, Milcheiweiß, Gewürzextrakte, Stabilisator...