|
 Wiehnachtsbööm
vun Karin Albrecht
Nu geiht dat ja sachten up Wiehnachten to.
Hüüt hebben wi in de Frühstückspaus' oewer Wiehnachtsbööm
spraken un uns de niegsten Dekoratschonen in'n Katalog bekäken.
Seggt een Kolleg: "Nee, wat is dat potthässlich! Kiekt
jug ees de ollen Plastebööm an. Wat moegen dat blots för
Lüüd sein, de sick so'n Ding in de Stuw stellen? Ick kann't
nich faten!"
"Du", segg ick to em, "ick bün een von disse
Lüüd, un ick kam dor wunnerbor mit t'recht. Dat is richtig
schön, so eenen Plasteboom to hebben. Herrlich is dat. Ick
heww nämlich von Kind an so'ne Oort Grugen vör echte Wiehnachtsbööm:
As ick noch'n lüttes Mäken wier, hett mien Grotvadder
mi ümmer mitnahmen, 'n Dannenboom ut't Holt to halen. Dat wier
natürlich verbaden, awer he wull för de Familie dörchut
'n frischen Boom ranschaffen un denn ok den schönsten wiet
un siet.
Eenen Dag vör Hilligawend keem bi't Middagäten toierst
ümmer sien Spruch:
"Hüüt ward de Boom gefällt,
de dat Fest uns erhellt!"
 Un
bald dorup kreeg ick Mantel, Mütz, Hanschen un Stäbel
an un dunn trocken wi beid' mit'n Schläden los. De Weg nah
dat Holt wier lang, wi müßten jo ok'n groten Bagen üm
dat Försterhuus maken, denn dor süllt uns keener gewohr
warden.
Endlich keemen wi to den Waldsuum. Wi güngen dörch dat
Unnerholt bet to eene lütte Lichtung. Dor stünnen väle
Bööm an de Kant, de so as Wiehnachtsbööm utsehgen.
Mien Grotvadder keek sick vörsichtig üm, denn güngen
wi up de hübschen Dannen to un sökten een ut. "Hier
bliwwst du stahn!", säd Grotvadder, awer he wull sick
noch wieder ümkieken na'n villicht noch bädern Boom.
Bild: Pixelio © Dirk Schmidt
 Nu
stünn ick dor ganz alleen in't Holt. Nix as Bööm
üm mi rüm. Oewerall Schnei, keen Luud to hürn, blots
de groten Kiefern ächzten un knarrten. Af un to föll een
dicken Schneikluten dal, un ick kreeg'n Schreck. Dunn wedder flög
mit groten Spektakel 'ne Haud Kreihgen oewer de Gipfel...
Ick güng ümmer üm den lütten Wiehnachtsboom
rüm, bekäk em von alle Sieden un freugte mi, dat wi so
eene schöne Dann in de Stuw hebben würrn. Ick stellte
mi vör, wie de Kerzen up ehr lüchten warden, un sehg all
miene Geschenke unner ehr liggen — 'ne niege Popp, 'ne lütte
Kakmaschin' orrer Märchenbökers...
Wo bleew Grotvadder blot?
Mitees wier mi, as hürt ick Larm von Hunnen... Orrer Wülf?
Mi grugte...
Ick dreihte wedder poor Runnen üm den Boom. Dat würr nu
all Schummer un mächtig kolt.
An mienen Mantelsuum hüngen luter Iesklumpen un klöterten
bi jeden Schräd an de Stäbel.
Ick wull nah Huus...
Un denn — nah lange Tied — keem Grotvadder endlich t'rüch
ut't Holt.
Ümmer harr he 'n Boom in de Hand, ümmer harr ick ümsüss
bi den toierst utsöchten stahn.
Un harr mi ümmer ümsüss freugt up grad' dissen Boom.
So güng dat väle Johrn in miene Kinnertied.
Wiehnachtsmarkt. Bild: David Vignoni/Wikimedia
Commons
As ick denn een eegen Familie harr, güngen wi up den Wiehnachtsmarkt,
'n Boom to köpen.
Wi keeken uns üm, awer mien Mann künn sick jedes Mol so
schlecht entscheiden.
He stellt' mi an een utsöcht Exemplar un säd: "Holl
dissen man fast" ("Hier bliwwst du stahn!"). So heww
ick denn töwt — un jedes Mal keem he freud'strahlend mit
'n annern Boom an!
Nu harr ick awer ees de Näs' vull.
Ut'n Katalog heww ick mi denn den schönsten künstlichen
Wiehnachtsboom utsökt.
De ward nu all dat fiefte Wiehnachten in uns Wahnstuw stahn.
Mann, de is "wussen" as eener ut't Billerbook. Keen Telgen,
de ut de Reihg danzt, keene kahle Stell... De Boom ward alle Johrn
rieklich un schicklich utschmückt. Wunnerschön!
Bild: Pixelio © Gerd Altmann |
Un wenn dat Fest vörbi is, bring ick em in'n Plastesack up'n
Böön.
Hah — un nu heww ick dat Seggen: "Hier bliwwst du stahn!"
Fröhliche Wiehnachten!
Lütt Nahdrag:
Dat Schönste awer is, dat ick von miene Öllern un Grotöllern
noch 'n bäten Wiehnachtsschmuck heww:
'n Vagel mit 'n Siedenswanz, 'ne güllen un 'ne rod Trumpet,
twee lütt Hexenhüüs mit Hänsel un Gretel dorvör
, fief lütte Glocken, de lüren, wenn man se anstött't...
Un de hängen alle Johr in uns grote Wahnkoek an eenen groten
Kiefernstrutz, de in 'ne Boddenvas' steiht...
|
