Ex un Hopp

vun Rudi Witzke

Wenn dien Cassetten-Rekorder eiert, de Musik leiert, denn sünd meist de lütten E-Motoren mööd worrn. De Radio-Mechaniker schüttkoppt. Ex un Hopp! — Nu steiht en niege Rekorder up't Schapp.

Annerletzt weer ik mit mienen olen Diesel in de Warksteed. "De süht gor nich goot ut", meen avends de Meister. "De Reifen hebbt vörn un achtern Ozon-Ratschen, mit de Stürungslager kamen Se nich mihr dörch den TÜV, de Zylinnerköpp sünd undicht!" Ik dach, mi luust en Aap. Jümmer weer ik to rechte Tiet to de Inspektionen west, Öl harr ik jümmer wesselt, as sik dat höört. Verdattert fröög ik, wat dat denn so kosten warrt, wenn allens wedder up de Reig bröcht wörr.
"Mehr as 2500,— Euro kunnen dat licht warden", meen de Meister. Avends blädderte ik denn de Autopapiern dörch un reken mal tosamen, wat ik in de letzten teihn Jahren för de Koor an Reparaturen betahlt harr. Ik tru mi nich, dat mien Fru Inge to seggen. Vele Dusend Euro harr de Warksteed nu all kregen. Ex un Hopp! müßt nu ok bi dat Auto anwennt warrn.

So lang sik dat üm Saken hannelt — üm doden Kraam —, is disse "Ex-un-Hopp-Tuur" argerlich, dull argerlich.

Woans aver is dat bi uns Minschen? Woans gahn wi mit Mitminschen üm? Bi enen uns bekannten Kierl weet ik nie, wat de Fru an sien Siet nu sien niege Fru orrer sien niege Fründin is. Fiev maal hett he nu al wesselt. Woveel Tranen hett he bi verlaten Fruun un Kinner up sien Geweten. Mit Geld kann he nich goot maken, wat he disse Minschen andaan hett. Mi dücht, he geiht mit Minschen ok na de Ex-un-Hopp-Tuur üm.

Wenn wi uns so ümkieken, fallen uns vele Bispille in, wo Oles nix mehr döögt un Nieges ran müß.
Wi leggt Minschen to Siet un vergeten se.
Wi sülven warrn vun anner Minschen to Siet leggt.

Fiete is teihn Johr olt. Elkeen Sünndag geiht he in den Kinnergottesdeenst. Ok in de Kinnergrupp föhlt he sik bannig wohl.
Mit anner Kinner in sein Öller speelt he in dat Gemeind'huus Billard un Tischtennis. De jung Pastorin singt mit de Gören flotte Leder. De Klampf hett se jümmer dorbi. Un natüürlicherwies warrt vun Jesus, Abraham, Mose un Josef vertellt. Fiete höört jümmer nipp to. Un so kenn he bald all de Geschichten ut dat ole Book.

Enen Dag nu, dor höll he de Pastorin sachen an de Jack fast:
"Seggen Se mal, Fru Pastor, köönt wi uns nich mal ene niege Bibel mit niege Begeevnisse besorgen? De Geschichten ut de Bibel kenn ik nu all al butenkopps. Nu mutt mal wat Nieges passeern."
Wißlich hett Fru Pastor em verbiestert ankeken. Se wörr aver ok nadenkern: De Jung harr vun den Sinn vun't Ganze so gar keen Ahnen. Harr se wat verkehrt maakt?

Fiete beleevt jedeen Dag Äktschen: Äktschen bi "SOKO 5113", in't "Großstadtrevier", villicht ok bi "Die Küstenwache". Un he hett rundüm de Ex-un-Hopp-Tuuren mitkregen, nich blots bi Saken, wohrschienlich ok bi de Minschen. Villicht is he en vun de Kinner, de blots vun een Öllerndeel uptrocken warrt.

Dorbi is unsen Fiete de Sinn vun't Ganze noch nie begegent. He weet nich, dat sien Leven en Bedüden hett! Blots een! De Pastorin hett em dat nich bibringen kunnt, de School wohl ok nich.

Villicht Opa un Oma? De snackt männichmal so kurioos. So sä Opa annerletzt an Ostern: "Vom Eise befreit sind Strom und Bäche...". Un dorbi lüchen sien Ogen.
Un Oma kann nich uphören, wenn se so'n langen Riemel herseggt, woans en Glock maakt warrt. "Festgemauert in der Erden steht die Form, aus Lehm gebrannt...!"
Un Tranen kamen em in de Oogen, wenn se dat Gedicht vun den "Herrn von Ribbeck" un siene Birn upseggt.

Ene niege Bibel warrt de Frau Pastor för Fiete — un uns — nu nich besorgen. Mit de Bibel is dat wat anners. Vun Gloven, Höpen un Leev gifft dat kene niegen Modelle, villicht mit ABS orrer Upprall-Schutz. Orrer Klima-Anlaag! Orrer hebbt se villicht doch all Gloven-Light entdeckt?
Villicht hebbt se all Instant-Gloven rutklamüstert? Dorvun köffst di ne Doos, stellst se in't Kökenschapp. Un wenn dat ruug mit di togeiht, röögst twee Teelöpel in beten Melk an.
Dal dormit un ——.

Adventstiet un Wiehnachtstiet — dor könnt wi rutkriegen, wat wi klöker sünd as Fiete.

Jümmer dat sülve, elkeen Jahr!
Un in de Mitt denn de Wiehnachtsgeschicht, de Geschicht, wat allens passeer,
as de lütte Jesus up de Welt keem.
Vele vun uns können se herseggen, de Wiehnachtsgeschicht,
un in vele Hüüs warrt se an'n Hilligavend vörleest.
Jümmer desülvige Geschicht:
"För Juuch is hüüt de Heiland up de Welt kamen!"

Dat weiten wi nu doch all vun't letzt Jahr, un vun't annerletzt ok. Dat weer al bi Oma un Opa so, un de ehr Öllern harrn de sülve Geschicht to faten.

Hett Fiete nich Recht, wenn he vörsleit, dat wi uns nu mal endlich ene niege Bibel toleggen schullen? Wo vele Minschen können nix dormit anfangen, dat ehr Retter up de Welt kamen is? Jümmer wedder in Bethlehem in'n Stall! Avers Vadder Gott lett sik vun de wedderwendschen Minschen nich irriteern.

He seggt: "Groot Freud bring ik juuch!"
Elkeen Wiehnachtsavend seggt he dat in lieke Wies.
Nich blots an'n Wiehnachtsavend,
he seggt dat elkeen Dag, ok hüüt:
"Juuch is de Heiland born!"