Gott, diene Leevd is as een weke Hand,
is fasten Grund un is as een Tohuus.
Schöpfer, dien Licht geiht op ut düüster Allnacht,
du schaffst de Welt un ok dat Minschenvolk...
Gott, diene Leevd is as een weke Hand,
is fasten Grund un is as een Tohuus.

Doch düsse Welt, vull Larm, vull Nood un Krüzen...
Ach, Golgatha, uns ward de Harten swoor.
Afgrund sien Macht, dat Unrecht un de Hunger...
Gott, dien Erbarmen — is dat denn noch wohr?
Gott, diene Leevd is as een weke Hand,
is fasten Grund un is as een Tohuus.

Hooch sünd de Muu'rn, se trennt un deelt de Minschen:
Afgunst un Haß, de ganze Wolfsnatur.
Un wi sünd stenern binnen un noh buten,
wieldat de Angst sick in uns fastsett hett...
Gott, diene Leevd is as een weke Hand,
is fasten Grund un is as een Tohuus.

Dree Doog dat Düüster, dree Doog Bang'n un Schrecken,
denn hett de Schattenmacht ehrn Sieg verspeelt.
Christus steiht op un schenkt de Welt sien Lewen:
Freden un Freid, de Heben kümmt to Eer.
Gott, diene Leevd is as een weke Hand,
is fasten Grund un is as een Tohuus.

Melodie: Herr, deine Liebe (EG 622)

Freeden
Manfred Hausmann, Överdragen vun Ludgerd Lüske

Jedein'n harr dat.
Wer woahrde dei Gelägenheit?
Seute Wellen mööken satt.
Freeden, wo dat nu luuden deit.

Wat van wie'en klingen mag
kump duune ran mit Traonenfall.
Nümms weit un kennt den Dag.
Jedein'n gühnt dornao heel mall.

Teuven willt wi geern
up disse Freedensnacht,
wenn du eis kumms, du sachte Steern
bi'n Füürdamp in dei leßten Schlacht.

Di taumeute rücket
nachtens all mien Droom,
aohn Geduld väl Haopen plücket
vellicht 'ne Frucht, guldig van den Boom.

Teuven willt wi geern.
Wenn du ut Blaut un Not
brings an den Hemmel up dei Eern
för neie Taukunft Morgenrot!