 |
|
Junge Lüüd vun Karl-H. Nissen
|
Denk jümmer
an Dienen Schöpfer
in de jungen Johr vun Dien Leven, ehrdat de legen Daag kaamt un de Johr kamen, vun de Du seggst: "De gefallt mi nich!" Prediger 12,1 Nüms schall
Di minnachten, |
||
Keeneen will na de Friewillig Füürwehr, to de Levensretter will ok keen un enen lütten Goorn hebben schon gor nich. Un wo de utsehen doot, de jungen Lüüd! Letzt hebbt wi dat wedder beleevt. Wi weern för poor Daag in "uns" lütt Dörp an den groten See föhrt un möken den eersten Rundgang. En ganze Reeg Jungs un Deerns weern ünnerwegens, so 14 orrer 15 Johr olt. En poor kemen up uns tostüürt mit enen Zettel in de Hannen. Wat harrn de sik fein maakt, disse jungen Lüüd! Wat wi wohl enen Oogenblick Tiet harrn, se wullen uns geern en poor Fragen stellen, sään se. Se weern recht fründlich, dat mütt ik seggen. Anneke un ik, wi hebbt uns tonickt, wi weern so'n beten niegierig. Un denn füngen se an. Se weern ut Neddersassen, vertellen se uns, se maken hier ene Konfirmanden-Frietiet.
De Deerns — se harrn ok enen Knoop in'n Buuknavel — hebbt heel eernsthaftig fraagt un fraagt. An'n End hebben sik all dree fründlich bedankt, un wi beid stünnen
nadenkern dor: Freu Di, Du Jungkeerl,
an Dien jungen Johren, Villicht findt sik doch een för de Rettungsswömmer!
|
|||
Un denn fragen se, wat wi kathoolsch orrer evangeelsch weern. Ganz
verbaast keek Anneke de jungen Lüüd an. Man denn güng
dat al wieder mit de Fragerie. Se wullen weten, wat wi vun dat Abendmahl
wüssen, un wat wi dorvun hollen — wat dat för en Bewennen
harr mit den Bischof Vicelin — und wat wi ehr vertellen kunnen
vun de olle Kirch in't Dörp un — un — un — Dusend
anner Saken fragen disse bunten Vagels. 
