Laat uns de Hannen tosamenbringen to'n Gebeet:
Herr,
ik smiet mien Freud as Vagels an den Himmel.
De Nacht is vergahn, un ik freu mi an't Licht.
Dien Sünn hett den Dau wegdröögt
vun dat Gras up de Wischen un ok vun uns' Harten.
Allens, wat an dissen Sünndagmorgen ut uns rut kümmt
un allens, wat in uns is alles dat is Dank!
Herr,
ik freu mi hüüt an dissen Morgen.
De Vagels singt un jubileert, un ik sing ok.
De Eerd un uns' Harten sünd wiet apen för
Di.
De Sünn warmt mien Huut ik dank.
Dat Meer rullt gegen den Strand ik dank.
De Regen klatscht gegen uns Huus ik dank.
Herr,
ik freu mi an dien Schöpfung
un dat du dor achter steihst un dorneven
un dorvör un doröver un in uns.
Ik smiet mien Freud as Vagels in den Himmel.
En niegen Dag, de glitzert un knistert,
de knallt un jubileert vun dien Leef!
Du büst merrn mank uns.
Amen.
|