Wees fief Minuten still
1. April


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

Un siet disse Stunn söch Judas na 'n passen Gelegenheit, dat he em verraden kunn.

Matthäus 26, 16, na Johannes Jessen

Harr Judas dat satt mit Jesus?

Wull he sienen Meister dwingen, dat de dat dee, wat he vun em wull?
Villicht harr Judas hööpt — un seker harr he dat meent —, dat dat in'n Gloven an den Meister üm egen Interessen güng; dat dat in't "Christentum" üm enen Weg na vörn, üm Anerkennen, üm repräsentativ Gerecht-Sien, üm politisch Erfolg güng. He harr up de Kort "Christentum" sett, so as kunn een dormit enen Staat stabil maken orrer enen Krieg gewinnen.

Wenn een aver sowat mit den Gloven an Jesus dörchsetten will, denn warrt man to 'n Verräter. Wenn een dat Christ-Sien nimmt, üm sien Pläne to 'n Erfolg to bringen, denn hett man dat an de Fienden utlevert. So vull Gefohr is dat Christ-Sien.

Denn gifft dat doch vele Lüüd, de Christus verraden? — De gifft dat ok.
Denn kunn dat ja hier ünner uns Lüüd geven, de meent sünd? — De gifft dat ok.
Dat Judas dat dee, is gor nich eenmalig — bestimmt nich.

Wat wüllt wi winnen?
Noch anners: Wokeen sall winnen, siet wi Christen worrn sünd?
Köönt wi up disse Fraag en klor Antwoort geven?
Villicht so: He will uns winnen.

Doch, dat is de rechte Antwort.

Wat is denn doch de Grund vun diene Plagen?
Och, du hest ja för mi den Krüüzpahl dragen;
ik dä de Sünd — Verfehln, Verraat, Verbreken —,
du tahlst de Reken.

Na Johann Heermann


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Marlou Lessing in Holsteiner Platt.


24.3.2009


na baven