Wees fief Minuten still
19. April

Wenn ji nu also mit Christus upweckt sünd, denn söökt ok dat, wat dor baven is, wo Christus is un wo he an Gott sien rechte Siet sitten deit.

Kolosser 3, 1, Platt na Johannes Jessen

So natüürlicherwies steiht dat dor: "Wenn ji nu also..., denn söökt ok...".
Dat erinnert an en Bruukanwiesen: "Hebbt ji de Wäsch utwuschen, denn hangt de up!" Dat aver bruukt man de Fruun nich seggen. De weet dat so, de weet, dat Tüüg twei geiht, wenn 't natt liggen blifft.

Wi doot nich mehr dat, wat natüürlich is, wat doch so klor is.
Wi doot nich mehr, woto wi upropen sünd. Wi laat de Wäsch liggen. Wi maakt blots halve Weeg in unsen Christenstand. Wi loopt blots bet Karfriedag. — De Karfriedags-Gottesdeenste sünd veel beter besöcht as de Ooster-Gottesdeenste. Wi smiet unse Sünden an 't Krüüz hen: "Dor, Herr, hest du se. Fraag nich na nieges Leven! Dor warrt nix ut. Ik heff dat versöcht un versöcht, ik bliev steken."

As al seggt worrn is, blots bet Karfriedag. An Oostern aver — dat uns doch nieges Leven bringen will — sünd wi al wedder över alle Bargen. De ollen Sünden sünd wi los, bald aver sünd wi al wedder nieg in olle Sünden binnen. Wi schafft uns enen slimmen Pendelverkehr mank Karfriedag un dat praktisch Leven.

Oostern speelt nich mehr de Rull, de dat hebben will un hebben mutt.
Wi betreckt uns nich mehr up Oostern, dorüm söökt wi ok nich mehr, wat baven is.
Wi leevt nich in anduurn Verbinnen mit den, de an Gott sien rechte Siet sitten deit. De leven deit, un de will, dat wi vun em her leevt. Stünn üm Stünn.

Na Fritz Diettrichs