Wees fief Minuten still
20. April

Denn wi sünd mit em ganz tosamenwussen — disse Dood bedüüdt egens dat, wat sien Dood bedüüdt.
Dorüm hebbt wi ok dor Andeel an, dat he upstahn is vun de Doden.

Römer 6, 5, Platt na Johannes Jessen

Wat mit Jesus passeert, passeert ok uns.
Wenn he storven is, wi ok.
Wenn he dat Uperstahn beleevt hett, wi ok.
Denn Christus hett nix för sik daan, allens för uns.

As wi döfft worrn sünd — vör 20 orrer 30 orrer 50 Johr un noch fröher —, is wat mit uns passeert. Wi sünd mit Christus tohoop in enen Bodden plant. Sien Wetenkorn is storven, wi sünd ok storven un starvt alle Daag. Dat mütt lehrnt warrn. Ok an'n hütigen Dag warrt wi wedder de een orrer anner Mööglichkeit hebben, mit em to starven: uns in den Dood to geven.

Wi hangt mit em an 't Krüüz. Man uns is dat geven, in elkeen Ogenblick vun 't Krüüz dal to stiegen.

Dat is nich licht, an 't Krüüz to hangen. Veel lichter is dat, aftostiegen un sik sülven to redden. Man denn sünd wi nich mit em. Denn hebbt wi uns vun em lööst.
Denn beleevt wi aver ok keen Uperstahn. Wi aver dörvt uperstahn, engsten mit em verbunnen.

Un de Morgen brickt an, an denn dat sik erfüllt: Jüst so as sien Uperstahn!
Wi beleevt se nu al.

Na Siegbert Stehmann