Wees fief Minuten still
12. August

Ja, ik will juuch drägen bet in't hoge Öller un bet ji gries warrt.

Jesaja 46,4

Een Mudder kann söß Kinner lichter satt kriegen, as söß Kinner een Mudder. Dat is en Erfohren, de dat Leven lehrnt. Vele Lüüd weet dor en Leed vun to singen. Wiss, dat gifft Utnahmen: Goot för ene Mudder, de so'n Kinner hett. Ok goot för enen Vadder, de so enen Söhn hett. Man so'n lütt Zittern un Zagen kümmt uns doch alltohoop an, de wi anfangt gries to warrn: Wo mag dat wohl mal warrn mit uns, wenn...?

Gott weet, wenn wi jung sünd,
Gott weet, wenn wi in de Mitt vun't Leven staht,
Gott weet, wenn dat Öllerwarrn anfangt.
Gott weet, wenn wi — ja seggt dat wi dat driest —: wenn wi in'n Weg staht as olle Lüüd.
Gott weet uns' Termine, uns' Johrestieden, uns' Levenstieden. Un in elkeen Stuuf vun uns' Leven helpt sien drägen Hand. De warrt nie nich mööd. Gott sien Hand warrt wiss un wohrhaftig nich mööd. Gott will uns drägen as Baby un as Greis. He deit dat. Sien Hannen sünd stabil. Dor is noch keen ut siene Hannen rutfullen.
Kunnen wi uns doch dor rinleggen!

Gott un Herr, du wullt uns drägen bet in't hoge Öller.
Jaag de Sorgen weg, de wi uns üm't Öller maakt.
Du büst bet to uns letzt Stünn uns' Vadder.

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.