Wees fief Minuten still
24. Dezember

Ju is vundaag de Heiland boren.

Lukas 2, 11

Nu höört wi de Frohbott vun'n Hillgen Avend in en eenzigen Satz. Us is vundaag de Heiland boren.
Us, woneem wi ok wahnt.
Us, woans wi ok fiert.
Wat nu mang de Familie orr op de Reis, eensam orr alltohoop, op Schicht bi't Bahnpersonaal orr in'n Deenst op't Telegrafenamt, in't Truurhuus orr op dat Stockwark vull Freuden, in'n Krieg orr in'n noch opschaven Krieg, mit egen Christboom orr mit Gemeenschapschristboomin de Kantine, in't Flüchtlingslager orr in de egen Stuuv, noch in Gefangenschap orr jüst op ungewisse Tied in't Kaschott smeten — us is vundaag de Heiland boren!

Woso wi dat vundaag so nipp optellt? Wieldat nüms, würkli keeneen seggen dröff, em weer de Heiland nich boren. He dröff dat nich seggen.

He kann't nich mehr seggen!

Denn so hett Gott de Welt leevhatt un all, de in ehr wahnen doot, dat he sin lievhaftigen Söhn hergeven hett. Dorüm dröff sik vundaag jedereen mit de Harders, de düsse Bott as eerst kregen, tosamendoon un de Geschichte sehn, de da passeert is.

Se is passeert! För di un mi un de, an de wi vunavend denken doot.