Wees fief Minuten still
31. Dezember

Kaamt wedder, Minschenkinner!

Psalm 90, 3

De Reis dör dat ole Johr is to Enn.

Wokeen op de Reis geiht, kriggt as letzt Gröten mit op den Weg: Kaam wedder, kaam bald wedder! — Wi hebbt düt letzt Gröten op de lange Wegfohrt nich vergeten. Un dat is good, dat wi amenn wedder an denken dröfft, dat wi wedderkamen köönt.

An'n Silvesteravend denkt wi geern an düssen Vers ut'n negentigsten Psalm. Düsse Psalm warr hüüt in de Kark leest, un in mennig Familien leest Vaddern em all vör. Ok wi schulln hüüt de Bibel opslaan un düssen Vers ünnerstrieken: Wokeen wedderkümmt, warrt wat to vertelln hebben. Wenn Gott us seggt: "Kaamt wedder!", warrt wi vertelln, wat wi beleevt hebbt. Denn wi warrt wat seggen möten, wenn wi ankaamt. Keen, de na Huus kümmt, blifft stumm.

Wi dröfft de Lü ween, de na Huus kaamt. Wi dröfft wat seggen, wenn wi wedderkaamt. Un wokeen hüüt dat Rechte seggt, de weet ok dat Richtige to seggen, wenn he endgüllig na Huus geiht. Wi dröfft all na Huus. Denn Gott hett ja seggt: Kaamt wedder, Minschenkinner!