Wees fief Minuten still
26. Januar


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Hebbt acht dorop, dat nich een Gott sien Gnaad versümen deit!

Hebräer 12, 15

Gott will uns nich eerst as ole Lü hebben. Weer Paulus al söbentig west, dennso harr he nienich Europa bereisen un missioneern kunnt. Ok in uns beste Johrn sünd wi Gott wat schüllig: uns sülvst. Jesu Jünger weern tomehrst in Jesus sien Öller, also so bi dörtig. Wi schallt den Entscheid nich jümmers rutschuven; uns Kinner al schallt wi den Gloven vörleven, nich eerst uns Enkelkinner. De Kinner hebbt en Recht dorop, dat se sik an ehr Öllern orienteern köönt — ok wat den Gloven angeiht. Wi dröfft se nich bloots op ehr Grootöllern verwiesen. Wi sünd an de Reeg.

Wenn wi meent, dat wi Gotts Saak jümmers opschuven köönt, denn kunn Gott dat so sehn, dat wi em nich eernst nehmen doot; dat wi sien Angebott utslaat, sien Gnaad bloots op en "selig Starven" reduzeert. Avers Gott will, dat wi dormit ok selig leevt!

Wieldat Gott groot is, köönt wi Gnaad ok versümen.

Richt uns Harten, dat wi nich lichtfarig mit dien Gnaad ümgaht, sünner fraam hier op Eer wanneln doot in dien Tokumst, Herr.

Na Paul Gerhardt


24.1.2021


na baven