Wees fief Minuten still
1. Juli


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Denn he is uns Freed, de ut beid een maakt un den Tuun afbraken hett, de dortwüschen weer, indem dat he dör sien Fleesch de Fiendschap wegnahmen hett.

Epheser 2, 14

Tuuns gifft dat, Muern gifft dat, Vörhäng gifft dat, sogor iesern. As mien Vadder en Tuun twüschen uns Grundstück un den Naver sien trocken hett, hett he en Tor inbuut. Wenn wi na'n Naver wulln, bruken wi nich över de Straat.

Christus hett dat noch radikaler maakt, Christus hett in den Tuun twüschen Gott un uns nich bloots en Tor braken, he hett den ganzen Tuun wegrüümt. Wi bruukt nich över de Straat gahn, wi bruukt nich mal en Tor opmaken, de Tuun is weg.

Worüm gaht wi denn nich röver? Worüm blievt wi op uns lütt Grundstück? Woso verkehrt wi nich mit Gott? Worüm?

Wieldat wi em nich truut. Hebbt wi en slecht Geweten?

Jüst vunwegen dat slecht Geweten hett he den Tuun afbraken. Dormit wi dat lichter hebbt. Ganz licht. Wi dröfft rövergahn.

O Gott un Herr, du hest dör dien Söhn de Fiendschap wegnahmen, du büst uns keen Fiend. Nu is anduern Freed, ok hüüt. Griep du na uns röver. Wi höört to di.


3.7.2016


na baven