Wees fief Minuten still
16. Juli

Dor güng he denn hen un bettel bi enen Bürger vun dit Land üm Arbeit.

Lukas 15, 15

So konsequent de Mensch ok is, de sik vun Gott lösen deit, he warrt sik blameern. Jüst so, as de Söhn in Lukas 15. — Blangenbi, Martin Luther hett mal seggt: "Mit Lukas 15 kann de Minsch selig warrn." — De Söhn in Lukas 15 hett sik vun sienen Vadder losseggt, he will nix mehr vun em weten — man he rennt al bald in de Arms vun enen annern. "He güng hen un bettel bi enen Bürger vun dit Land üm Arbeit."
Jüst so geiht uns dat ok, wenn wi vun Gott wegloopt. Wi landt in anner Arms. Man in wat för Arms landt wi? Bi welk "Bürger vun dit Land"? An wen hangt wi uns an?

Religiös is jeedeen.
Wokeen sienen christlich Globen upgifft, de warrt religiös. Kann angahn, dat sien Maskottchen an'n End dat Auto is.
Nochmal: wo heet de "Bürger", an den wi hangen blievt? Wo heet de Ersatz-Vadder, den wi nu deent? Wo heet de Ersatzgott, den wi uns nu towendt?

Een sull sik disse Fraag ruhig stellen. Wokeen sik dor keen Utkunft över geven will, de sall weten, dat he üm disse Utkunft nich rüm kümmt.

O Gott, ik bitt di,
laat mi nie dorvun infungen warrn, wat de Religiösen vertellt.
Laat mi bi di blieven.

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.