Wees fief Minuten still
19. Juli

Vadder, ik heff mi versünnigt gegen den Himmel un gegen di. Ik heff dat nich mehr verdeent, dat ik noch dien Söhn heten do. Aver laat mi dien Daglöhner sien.

Lukas 15, 18+19

Allens weer al wunnen, as de Söhn so mit den Vadder snack.
Allens is al wunnen, wenn wi mit Gott so snacken, wenn wi em mit sienen Vaddernamen ansnacken.
De, de "Vadder" seggt, de will wedder Söhn sien.
De, de "Vadder" seggt, denkt an sien öllst Recht: Du kannst nich afstrieden, dat du mien Vadder büst.
Gott hett dit nich afstreden.

Wenn wi ok bannig wiet vun em entfernt weern, un wenn Gott för uns — as en Illusion — in'n Nevel verswunnen weer, wenn wi vele un slimme Dinge in uns Leven daan hebbt, mit de wi den Naam vun den Vadder inbüüßt hebbt: De, de "Vadder" ropen kann, de erinnert Gott an sien Amt an uns — an sien Plicht an uns. Denn as sik en Vadder över Kinner erbarmt, so erbarmt sik de Herr över de, de Bang vör em hebbt. So steiht dat in de Bibel.
Un he deit dat.
He deit dat bestimmt.
De, de "Vadder" seggt, will vun nu an wedder Söhn sien. Wi sullen dat versöken. Dat is sien Naam.

Uns Vadder in'n Himmel: Laat hilligt warrn dienen Naam.

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.