Wees fief Minuten still
3. Juni

Wenn denn nu en christlich Vermahnen,
en hartlich Wort vull vun Leevde,
de Geist, de in juuch leven deit
un Leevde un Erbarmen wat utrichten künnt,
denn maakt mi to allens anner noch de Freud:
Staht all up een Stück,
bewiest all de sülvige Leevde,
staht fast tohoop in dat, wat ji denkt un wat ji wüllt.

Philipper 2, 1-2, Platt na Johannes Jessen

Is nu bi Juuch Gemeenschap vun'n Geist, so maakt mi de Freud, dat ji een Sinns warrt — so de Kortform vun Philipper 2, 1-2.

In de Kirch warrt nich afstimmt, warrt nich faststellt, wat de Gemeenschap vun de Hilligen hunnert Prozent Ja-Stimmen hett. Dat geiht in de Kirch nich dor üm, dat sik Lüüd mit liek Övertügen tohoop doot. Lieke Övertügen maakt keen Kirch.

Kirch entsteiht dörch de Gemeenschap vun den Geist, also dordörch, dat all Lüüd Deel hebbt an'n Hillig Geist, also dörch de Aktivität vun 'n Geist an allens. Staht all up een Stück, bewiest all de sülvige Leevde, staht fast tohoop in dat, wat ji denkt un wat ji wüllt.

Wo kann dat nu dorto kamen? Dat geiht blots, wieldat de Hillig Geist in de Kirch to Huus is un blots dor ansetten kann. Un blots wenn wi alltohoop uns ünner de Gewalt vun dissen Geist begeevt un em regeern laat, kümmt dat to den "einerlei Sinn".
Wehe för den, de dat annersrüm maakt! "Tosamenstahn deit not", so heet dat jümmers un överall. "Wenn doch de Protestanten tosamenstahn wörrn!", wünschen sik vele. Man Gott will so 'n Larm nich. Gott will nich, dat wi de Övertügen vun all Lüüd liek maakt un denn meent, dat is Kirch.

Gott will, dat wi alltohoop Deel an sienen Geist hebbt. As Frucht — as Ergeevnis — vun so 'n Tohoopstahn, vun so 'n Gemeenschap entsteiht denn, dat wi in'n Sinn en Einheit sünd.

Wat deit uns also hüüt not?
Hillig Geist deit uns not.

Kiek di, Gott, den Unfreed an!
Minschen köönt nich gegenan.
Sammel, grote Hardersmann,
wat den Weg nich finnen kann!
Erbarm di, Herr!

Na Christian David