Wees fief Minuten still
13. Juni

En annern Grund kann nümsnich leggen as den, de leggt is, un de is Jesus Christus.

1. Korinther 3, 11

Wullt du in den Sump buun, dat kost veel Beton. 'keen op Felssteen buut, kann dor Wulkenkratzer hoochtrecken, ahn veel Fundament to leggen. Dat kümmt op an, woneem een buut — wo een op buut. De Statikers kennt sik dor ut. Buut wi op de Künn, de wi vun de Öllern övernahmen hebbt, buut wi op de Speelregeln, de dat Leven uns lehrt, op de Raadslääg vun anner Lü? En Leven, dat över uns söbentig Johr rutgahn schall, kannst op so'n Grund nich buun. De Grund wackelt. Opletzt kümmt doch de Tosamenbrook.

Gott hett uns doch to de Ewigkeit bestimmt. Wokeen Christus hett, de hett Grund. Düssen Grund kannst nich na Quadraatmeter köpen, den gifft dat ümsüss. Meist nich to glöven, dat so wenige em för sik in Ansprook nehmt. Man wokeen dat daan hett, hett dat siendaag nich beduert — un dat gifft bannig vele, de dat betügen köönt. De funnen Bugrund för Wahnungen sünner Reten un Spleten. Se hebbt ehr Huus in de Kark buut, in Zion. De Stadt Zion hett Gott de Herr gründt. En annern Grund kann nümsnich leggen. Un an de Karkenmuur steiht en Schild: Hier is noch Ruum!

Uns Herr Jesus Christus, wi dankt di, dat dat dien Kark gifft un wi dor Grund schenkt kriegt. Giff uns Heimat in dien Kark. Laat uns narms anners buun un uns tohuus föhlen.