Wees fief Minuten still
18. März

Hallo, all ji, de ji Döst hebbt, kaamt ran an 't Water!
Ok ji, de ji keen Geld hebbt: Kaamt ran, kööpt un eet!
Kaamt ran un kööpt — ahn Geld: Pries is dor nich an — Wien un Melk!

Jesaja 55, 1
Plattdüütsch Karl-Emil Schade

"Ik laat mi nix schenken", seggt Lüüd, de sik nich an anner Minschen binden möögt. Solang wi geevt, bindt wi annere an uns, wenn wi aver nehmt, denn bindt wi uns an annere. Dorüm höört een oft den Satz, wenn een den annern mal en Zigarett gifft:
"Ik warr mi revanchiern."

Bi Gott gifft dat keen Revanchiern. Gott will, dat wi uns dörch siene Leevde an em binden laat. De hele Idealismus as Weltanschauung un Religion will sik üm gor keen Pries wat schenken laten. He will üm jeden Pries anbeden (anbieten), jümmers wedder anbeden. “Wer immer strebend sich bemüht!”

Worüm tellt ji Geld vör? Dat is ümsünst!
Wokeen doch Geld betahlt (in de Bibel kannst över dissen Satz mehr lesen!), betahlt Geld, wo keen Broot is. He deit Arbeit, vun de he nich satt warrn kann.
Wo lang betahlt wi, wo keeneen Geld annehmen deit?
Wi meent, wi köönt Gott imponiern — un Gott süht dat nich. Denn Gott will uns imponiern.

Worüm tellt wi Geld vör? De Währung stimmt nich. Uns Bemöhtsien is as Inflationspapier. Vör Gott gellt blots dat Gold vun sienen Söhn: dat Bloot vun Jesu Christi.

Wo lang noch maakt wi in Sülvstbedregen?

Kiek eis, wat hett Gott us geven!
Sienen Söhn to'n ewigen Leven.
Ja, he is't! He will us heven
rut ut Leid in Himmels Freud.

Na Paul Gerhardt