Wees fief Minuten still
21. März

Kiek eens, den Herrn sin Hand is ja nich so kott, dat he nich helpen kann, un sin Ohrn sünd nich doof woorn, dat he nich höört.

Jesaja 59, 1

Kiek eens! Maak doch de Oogen op! Vun alleen sühst dat nich. Wieldat dat, wat us quäält, un dat, wat us fehlt, to groot is un to swaar op us lasten deit; wieldat wi in Bann staht vör de Quaal, de wi vör us seht. Mit sin "Kiek eens!" schuuvt Gott sin Hand twüschen uns Quaal un uns Oogen. Gott will uns Opmarken lenken op den, de helpt. Sin Hand reckt wied. Se is nich to kott. Se reckt bet wied achter uns Noot. Mit Macht schuuvt Gott allens trecht, sin knövige Arm drückt dat tosamen, so tosamen, dat sin Last licht warrt un sin Klaven week. Dat is keen andächtigen Snack, dat is de Würklichkeit. Heel nehgbi! Dat kann uns egen Würklichkeit warrn, wenn wi uns Opmarken lenken laat, us ranföhren laat na den, de verspraken hett, he will dat doon: "Kiek eens!"

Draag, wat du driggst! De Last is licht,
wenn Christus se di gifft.
Un wenn de Floot hoochgeiht un droht,
he gifft ehr ruhige Drifft.
"Un sünd man twee orr dree to Stee,
dor bün ik merrnmang bi."
So seggt he; denn gah modig hen,
Christus is ok mit di!

Na R.A.Schröder