Wees fief Minuten still
24. März

Dor dreih de Herr sik üm un keek Petrus an.
De müss glieks an den Herrn sien Wort denken, as he to em seggt harr:
"Ehr dat de Hahn hüüt kreiht, hest du di al dreemal vun mi los seggt."

Lukas 22, 61

Wenn Jesus sik nich ümdreiht harr un wenn he Petrus nich ankeken harr, denn weer för Petrus allens ut west, allens vörbi west.

Petrus harr vörher seggt: "Ik kann dat. Disse Proov beherrsch ik, as weer 't en Speel." Un Petrus weer achter Jesus angahn — weer em nagahn — he wull sik vör all de Lüüd, de Jesus anklagen dään, up sien Siet stellen. He wull seggen: "Ik höör to em! Blots över mien Liek geiht de Weg."

Man he is gor nich to so 'n Erklären kamen. Al up den Weg dorhen hett he nich to Jesus stahn, as en Deenstdeern em so blangenbi fraag, wat he nich ok to de Lüüd üm Jesus tohöörn dee. Dreemal hett he "Nee!" seggt. Un in dissen verloorn Ogenblick keek Jesus sik üm un sehg em an. Hett wohl in Jesus sien Blick legen: "Hau af! Wat to veel is, is to veel!"? Nee! Denn dann weer Petrus nich rutgahn un harr weent, nee, denn harr he sik to Dood bröcht.

Wat doot wi?
Treckt wi de Konsequenz, as Judas dat daan hett. Orrer geevt wi den Blick vun Jesus Recht, de Petrus drapen hett, as he graad "Nee" to de Deenstdeern sä — de Blick, de em lock un de em fasthollen dee.
Dat, wat Judas daan hett, is dörch den Blick vun Jesus — un siet den Blick — keen Lösung mehr.
Petrus hett "Nee" seggt, un doch kunn he wedder trüchkamen, denn Jesus hett em na Oostern ansnackt. Un wenn Petrus wedderkamen kunn, denn dörvt wi ok wedderkamen.
Jesus snackt ok mit uns un fraagt: "Hest du mi leev?".
Un dat kann keeneen afstrieden.

O Herr, du weetst, dat ik di leev heff.