|
An den letzten groten Festdag stünn Jesus nu dor un reep
luuthals:
"Wenn een Döst hett, denn sall he na mi kamen un drinken!"
Johannes 7, 37
Plattdüütsch na Johannes Jessen
Drinken, dat mütt jeedeen.
Vun welk Water drinkt wi? Wenn wi nich vun sien Quell drinkt, denn
so drinkt wi vun anner Quellen. Orrer wi stillt unsen Döst an
verscheden Quellen? Denn drinkt wi afwesselnd, mal vun sien Quell,
mal vun annere. Denn sünd wi blots all acht Daag bi em un leevt
sünst ahn em. Wenn wi uns nich bi em infindt, mööt
wi bi anners een sien; enerwegens mütt man ja sien. Wenn wi aver
nich vun sien Water drinken — nochmal: vun welk Water drinkt
wi denn anners noch?
Hebbt wi uns dörchprobeert?
Wüllt wi uns Tiet nehmen, eerst för de Angebote vun all
de annern un denn eerst för Jesus sien Angebot? So an 'n Sluss
vun 't Leven, kort bevör 't to Graff geiht?
As Jesus dit dormals in' t Volk reep — "Wenn een Döst
hett, denn sall he na mi kamen un drinken!" —, dor füngen
de Lüüd enen groten Snack an, un to 'n Sluss sään
se nee, "ut Galiläa steiht keen Prophet up", un denn
güngen se all na Huus.
Wat kann Christus doon, dat de Lüüd upmarkt?
Wat kann Christus doon, üm de Konkurrenz ut 'n Weg to slaan?
Dit hett he daan: He hett sein egen Bloot anbaden. Sik sülven.
Dat hett würklich anners keeneen in de Welt daan.
Würklich — ene Quell ahn Konkurrenz.
Dienen Namen will ik priesen,
denn du alleen büst goot;
dienen Liev, den will ik spiesen,
drinken will ik geern dien Bloot.
Na Johann Kotrose
|
Wees
fief Minuten still