Wees fief Minuten still
28. März

Jesus sä:
"Wer mien Fleesch eten un mien Bloot drinken deit, de hett ewig Leven,
un ik warr em upwecken an'n jüngsten Dag."

Johannes 6, 54
Plattdüütsch na Johannes Jessen

"Snack nich so 'n theoretisch Snack", so warrt seggt, wenn een vun Saken snackt un dorbi kolt bet an'n Hart blifft, wat disse Saken angeiht.

Vun Jesus theoretisch snacken is jüst so, as wenn een vun sienen Vadder blots so allgemein wat seggen kann, as wenn een över de Probleme vun de Generationen snackt, ahn dat ok blots eenmal en Wort över sienen Vadder dorbi seggt warrt.
Dor snackt nich sien Söhn, so kann jedereen snacken.

Wokeen vun Jesus snackt, di mütt vörweg en Entscheiden drapen hebben.
So, as en Söhn vun sienen Vadder blots as sien Söhn snacken kann, so kann man vun Jesus blots snacken as een, de em persönlich kennt.

Vun em kann blots de snacken, de sik up em inlaten hett, de sik dörch em erlösen leet. Nich theoretisch, nee, ganz persönlich. Dorüm bindt Jesus de Minschen mit den Satz: "Wer mien Fleesch eten un mien Bloot drinken deit" an sik sülven. Personhaft.
Dorüm gaht siene Christen to 't Abendmahl. Denn dor is Gemeinschaft mit em, bi de nix uns ut'nanner bringt. Rein gor nix! Denn vun em nehmt wi sülven dor Gnade üm Gnade.

Nee, Verstand, de kriggt't nich rut,
kann düt Wunner nich verkloorn:
dat düt Broot geiht nienich ut,
man gifft Dusende de Nohrn —
un en slichte Druvensaft
Christi Bloot un Geswisterschaft.
Gott alleen versteiht dat vull,
wat de Minsch bloots glöven schull.

Na Johann Franck