Wees fief Minuten still
21. Mai

In dissen Namen, den Jesus nu hett, süllt sik bögen alltohoop de ehre Knee, de in 'n Himmel un up de Erd un ünner de Erd sünd.

Philipper 2, 10
Plattdüütsch na Johannes Jessen

De enen doot dat mit groot Freud, de annern warrt dat mit veel Zittern doon. Man dalkneen warrt se all. All warrt se kneen. All. Ok de, de dor meent, dat se sik nie nich vör em bögen köönt, dat se sik nie nich vör em bögen mütt.

Wat is dat, dat uns up de Knee bringt?
De Mächte vun de Welt dwingt uns, dat wi uns böögt, al vun Nebukadnezar an. Dat is doch egenordig, dat vele lacht över de, de nu al vör Jesus Christus dalkneet. Meist lacht utrekend de, de vör de Mächte dalkneet, vör 'n Staat, vör 't Geld, vör Liedenschaften — vör all mögliche Gewalten.

Aver de, de vör Christus kneet, de kneet nich vör so 'n Ort Gewalten. Dat sünd de, de an den Dag, an den all Minschen üm sienen Thron rüm versammelt sünd — ok de Spötter! —, vör em sik bögen warrt. Höört wi an den Dag to de, de dat mit Löven doot, orrer doot wi dat un gnarscht dorbi mit de Tähn? Wi hebbt nu al de Wahl. Nu al? Villicht is dat beter, wenn wi dat so utdrückt: Wi hebbt noch de Wahl.

Laat uns de Tiet nütten, dat wi uns nastens mit Löven bi em versammeln köönt.

.

Na Philipp Friedrich Hiller